Ona Prenses Deme!

Bu kadar gözyaşı kimin için?

Bora odadan çıkınca düşünceterim ve gözyaşlarım ile başbaşa kaldım. Buse değer verdiğim güvendiğim az insanlardan biri benim hakkimda böyle mi düşünüyordu gerçekten. Kuzenim o benim ya eğer öz kuzenim böyle düşünüyorsa diğer insanlar nasıl düşünüyordur kim bilir. Uyumaya çalışsamda dedikleri aklımdan bir türlü çıkmadı. Sabaha kadar yatağın içinde döndüm durdum.

Sabah olunca bir duş alıp kendime geldim. Sonra giyinip dışarı çıkmaya karar verdim. Ayaklarım beni geçen gün ki parka götürdü. O ukala çocukla tanıştığım parka o gün saçlarım yüzünden ağlamıştım. Parka gidip aynı banka oturdum. Çocuk daha gelmezdi erkendi saat. Oturup gözlerimi kapattım ama gözümün önüne Buse geldi dün akşam dedikleri. Beni Berkana uygun görmemiş hiç. Bunu ilk defa dün akşam ondan duymuştum. Belki herkes sen masumsun Berkan seni haketmiyor derken bundan bahsediyorlardı. Berkan beni değil ben onu haketmiyordum ama sırf ben üzülmeyiyım diye bana böyle söylemiyorlar. Yanaklarımın ıslanmasından ağladığımı anladım. Neden peki bu gözyaşları? Kimin için? Yanıma birinin oturduğunu hissettim ama gözlerimi açmadım. "Yine mi ağlıyorsun sen?" dedi ama bu ses bian da gözlerimi açıp baktığımda o ukala çocuk olduğunu görmüştüm. Peçete uzattı yine bana alıp "Yine mi sen?" dedim.
Can: "Burası benim yerim sana o gün bunu söylemiştim" dedi. Sinir olmuştum Buseden sonra birde bu çocuğu çekemezdim ayağa kalktım kolumdan tutup "Tamam gitme yine sonra bulamıyorum seni" dedi. Bişey demedim eline baktım hala kolumu tutuyordu. "Tamam özürdilerim bişey sormucam ama gitme oturalım istediğin kadar ağla anlatmak ıstersen dinlerim anlatmak istemezsen de sessizce yanında otururum" dedi. Sonra elini kolumdan çekti. Tekrar banka oturdum. Gözlerimi kapattım ama gözyaşlarım durmamakta ısrarcıydı. Sonra bian da biri kendine çekti. Şaşkınlıktan karşılık vermedim. Kulağıma "Kendini sıkma ağla yoksa rahatlayamazsın" dedi. Normalde tokat felan atıp gitmem lazım ama yapamadım sarılmaya ihtiyacım vardı bende sarıldım. Kokumu içine çekti bunu fark ettim. Ondada insana güven veren bir koku vardı. İnsanı rahatlatan ondan ayrılıp gözlerine baktım "Daha iyi misin?" diye sordu. Burukça gülümseyip "Evet teşekkür ederim" dedım.
Can: "Kimin için bu kadar gözyaşı?" dedi. Sorusuna şaşırmıştım kafamı kaldırıp yüzüne baktım "Hiç kimse için" deyip başımı öne eğdim. Aslında haklıydı bu kadar gözyaşı kimin içindi? Ortamın sessizliğini telefonuma gelen mesaj sesi böldü.

Gönderen Boramm :) : 'Nerdesin senin için endişeleniyorum mesaji görünce bana geri dön' yazmış. Canım kuzenim benim sanki kuzen değil de kardeş gibiyiz Borayla. Ama Buseyle dün akşamdan sonra ne oluruz bilmiyorum. Yanımda meraklı gözlerle bana bakan çocuğa dönüp "Benim gitmem lazım herşey için teşekkür ederim" dedim. Gülümseyerek kafasını önüne eğdi. Yanağını öpücük kondurup yanından kalktım. O kadar hızlı yürüyordum ki arkamdan "Adını bile bilmiyorum daha" dedi. Arkamı dönüp ona bağırdım "Sen kızıl desen yeter" dedim. Yüzümde gülümsememle evin yolunu tuttum.