swan lake. taekook

chaptire deux

wzywam wszystkie moje anioły.

Jaka to różnica, porównywanie teatru w dzień do nocy, kiedy Taehyung jest sam.  Teraz otaczają go tancerze, rozgrzewający się do przesłuchania.

- Chcesz coś do picia? - Jimin podaje mu butelkę wody, a młodszy bierze ją z wdzięcznością.  Oczy Taehyunga wędrują po innych.

- Konkurencja jest silna. - Mówi i bierze łyk z butelki, zanim ustawia się w kolejnej pozycji do rozciągania.

– Jak się czujesz? Ciężko wczoraj trenowałeś. - Jimin kładzie ręce na plecach młodszego, aby pomóc mu się schylić, z nogami rozłożonymi na ziemi w bliskim rozdarciu.

- Dobrze się czuję. -  Uśmiecha się i to prawda.  Chce teraz tańczyć, pokazać swój talent.  Posortowali ich według nazwisk, więc Taehyung musi poczekać, aż nadejdzie jego kolej.

- Po raz pierwszy w balecie zwracają tak dużą uwagę na postać męską. - mówi.  Dlatego jest to dla niego tak ważne.  Kiedy po raz pierwszy usłyszał o adaptacji Jeziora łabędziego, po prostu wiedział, że to idealna dla niego rola.

- To całkiem interesujące, aby tak bardzo zmienić historię. Ale już zyskała dobrą prasę, tylko z powodu tego pomysłu. - mówi Jimin.  Premiera będzie w ich teatrze, więc wiele osób przyjdzie tylko po to, żeby to zobaczyć. - Ale ta rola jest jedną z najtrudniejszych, jakie kiedykolwiek Widziałem. - kontynuuje. - Sautes de basques, surowe coupés jetés, chaînés i grands jetés w jednym akcie. To nawet nie wszystko.

– Ćwiczyłem. Potrafię to zrobić. -  nalega.  Musi wykonać najtrudniejszą część przesłuchania, aby udowodnić, że potrafi to zrobić.

- Taegyungie ! - Rose , jedna z tancerek, nagle do niego krzyczy.  Właśnie wróciła ze sceny. - Twoja kolej.

- Jak poszło? – pyta Taehyung.  Przyjaźni się z Rose, odkąd się tu pojawił, a ona jest świetną tancerką.

- Myślę, że dobrze, ale miałem wrażenie, że tym razem dyrektor artystyczny jest surowy. - Nadal jest trochę zdyszana i przeczesuje palcami swoje długie ciemne włosy.  - Powodzenia!

Taehyung uśmiecha się do niej po raz ostatni, widzi, jak Jimin pokazuje mu kciuki, zanim wejdzie na scenę.  Światła oślepiają go na sekundę po wyjściu z ciemniejszego obszaru za kulisami.

Widzi zwykłych ludzi, których zna już z tak długiej pracy tutaj.  Właściciel teatru, dyrygent orkiestry, nauczyciele tańca.  Pomiędzy nimi wszystkimi, z głową odchyloną lekko do tyłu w sposób może nawet arogancki, siedzi mężczyzna, którego Taehyung nigdy wcześniej nie widział.

W rękach trzyma teczkę, prawdopodobnie z profilami tancerzy.  Jego ciemne włosy są na tyle długie, że są związane w kok z tyłu głowy, pojedyncze kosmyki wciąż opadają mu na twarz, a jego oczy spoczywają na Taehyungu.

To musi być nowy dyrektor artystyczny.

Nikt nic nie mówi.  Nikogo nie obchodzi imię Taehyunga, już wiedzą, w jakiej roli będzie tańczył.  Balet to ciężka sprawa.

Muzyka zaczyna się i Taehyung czuje, jak przepływa przez jego ciało i przejmuje nad nim kontrolę.  To chwila, którą cieszy się najbardziej.

Zaczyna się prostymi, podstawowymi krokami, ale nadal musi wykazać się elegancją i utrzymać napięcie ciała.  Tancerz wygina plecy do pierwszych skoków, sprawiając, że jego sylwetka przypomina lalkę w świetle ogromnych lamp.

Muzyka nabiera tempa, podobnie jak Taehyung.  Jego wyraz twarzy pasuje do uczucia i robi wszystko tak, jak ćwiczył.

Najtrudniejszą częścią jest skok wzwyż po wielu zakrętach.  Taehyung zawsze czuje trochę zawrotów głowy po takim kręceniu, ale musi się skoncentrować.

Czuje, jak jego stopy unoszą się nad ziemią i rozkłada ramiona.  Jest idealny.  To tak, jakby to ćwiczył.

Ląduje na ziemi z założonymi rękami, gdy nagły ból przeszywa mu prawą stopę i nogi się poddają. W mgnieniu oka pada na kolana, z jego ust wyrywa się pełen bólu krzyk.

- Jaka szkoda. - Słyszy, jak mówi jeden z nauczycieli tańca, ale to wszystko.  Muzyka ucichła i zrobiło się cicho, gdy Taehyungowi udaje się wstać i wywlec się na zewnątrz, a łzy płoną mu w oczach.

- Hungie ! - Jimin woła go, ale zatrzymuje się, gdy Taehyung podnosi wzrok ze łzami spływającymi mu po policzkach.

On zawiódł.