swan lake. taekook

chaptire cinq

zabijasz mnie , ale czy mnie słyszysz?

Granie roli w balecie to nie tylko taniec dla Taehyunga. Chce on idealnie tam pasować. Dostając role zabiera swoją pracę do domu.

Siedzi na kanapie, czytając w kółko scenariusz. Próbuje połączyć się ze swoją rolą, poczuć to, co czuje postać w różnych aktach.

Taehyung uwielbia ten kawałek. Jest napisany tak pięknie, z przekręceniem wszystkiego, co się dzieje i katastrofą na końcu.

- Balet to sztuka. - Jeongguk stoi przed tancerzemi z rękami złożonymi za plecami. - Więcej niż każdy inny taniec. - Jego oczy wędrują po każdej osobie w pokoju. - A wy jesteście dziełami sztuki. Musicie to idealnie zbudować razem.

Taehyung jest nim zahipnotyzowany. Może dlatego, że mają podobne rozumienie baletu, a może dlatego, że Jeongguk wydaje się myśleć o każdym słowie dokładnie przed jego wypowiedzeniem.

- Będę w pobliżu, kiedy będziecie ćwiczyć, aby obserwować proces.

Nie ma niczego, czego Taehyung pragnie bardziej niż aprobaty takiej osoby. Artysta. To ktoś, kto obserwuje go w inny sposób niż wszyscy inni.

Taehyung dużo tańczył wcześniej na scenie, ale nigdy nie czuł się tak rozumiany. Żadnego dyrektora artystycznego, wcześniej nie obchodzili tak bardzo.

Wykonując swoją rutynową rutynę, aby się rozgrzać,  nie spuszcza oczu z Jeongguka. Chce, żeby się obejrzał. Chce, żeby zobaczył, że radzi sobie świetnie.

Taehyung wie, że jest dobrym tancerzem, nawet jednym z najlepszych w studiu. W teatrze występują tylko najlepsi. Minęło trochę czasu od ostatniego występu młodszego, ale on wie, że może to zrobić.

To, że dostał drugą szansę, musi coś znaczyć. Jeongguk musi coś w nim widzieć i to go uszczęśliwia.

Oczy Taehyunga znów go odnajdują. Ma ze sobą aparat i robi zdjęcia innym tancerzom. Zauważa Taemina, wie, że ten facet też chciał jego roli, a Jeonggguk też jest tego świadomy. Ale Taehyung nie zostanie zastąpiony. Obiecał, Jeonggukowi że będzie doskonały. Podkręca muzykę trochę głośniej i zaczyna stawiać pierwsze kroki pierwszego aktu. Precyzyjnie, elegancko, idealnie.

Kiedy odwraca się na palcach, widzi, jak Jeongguk obserwuje go z uśmiechem na twarzy, nie zwracając już uwagi na innych.

To jest aprobata, której chce Taehyung

bo trzymając się liny, uniosłeś mnie dziesięć stóp nad ziemię.

Taehyung często zostaje dłużej niż wszyscy inni. Lubi być sam i mieć scenę dla siebie. Pierwsze dni treningów były dobre, czuł się dobrze, ale nadal nie był zadowolony.

Bo, wie że może zrobić to lepiej.

Taehyung patrzy na puste miejsca, jakby witał publiczność uśmiechem. Sam uruchamia muzykę i powtarza to, co robił dzisiaj na próbie.

Udaje, że wokół niego są inni tancerze i zamyka oczy.

Niebieskowłosy zawsze był dobry w pełnej kontroli nad ciałem. Wie, jak poruszać nogami i rękami, żeby wyglądać elegancko. Tym bardziej przeszkadza mu, że boli go kostka i kolano. Wcześniej miał problemy, ale nie aż tak bardzo. Kręci głową i zaczyna od nowa. To nie może go teraz powstrzymać. Właśnie dostał rolę. Czekają na niego miesiące praktyki.

Taehyung skacze z rozłożonymi nogami i musi natychmiast usiąść, gdy tylko wyląduje. Przeklina i pociera nogę.

To zajmuje kilka minut i ból ponownie znika. Idzie po środki przeciwbólowe do swojej torby. On nie przestanie teraz. Nie może.

Publiczność oczekuje, że będzie doskonały. Oni nie chcą widzieć bólu, on to wie. Taehyung widział tancerzy, którzy musieli się całkowicie zatrzymać z powodu problemów z nogami ale on nie będzie jednym z nich.

Taniec jest jego marzeniem od najmłodszych lat. Balet jest dla niego ważny, nawet najważniejszy ze wszystkich.

– Co jeszcze tu robisz?

Odwraca się i widzi Jeongguka wchodzącego na scenę.

- Ćwiczę - odpowiada. - Obiecałem, że będę doskonały.

Jeongguk uśmiecha się. - Lubię tancerzy z zaangażowaniem. Tych, którzy łatwo się nie poddają

- Chciałem ci podziękować. - Taehyung nerwowo składa ręce. – Za danie mi tej szansy.

– Nie dziękuj mi. - Jeongguk przechyla głowę, a jego ciemne oczy wydają się patrzeć prosto w tancerza. - Pokaż mi, że jesteś tego wart.