Forgotten Days [ မြန်မာဘာသာပြန် ]

။ ၁၇ ။

T/N - ကိုယ်အရင်တည်းက ကွက်ပြီးဘာသာပြန်ထားတဲ့ ၂ပိုင်းပါ chapterအကုန်မပြန်နိုင်တော့တဲ့အတွက် ရံဖန်ရံခါ ကွက်ပြန်ထားတဲ့ chapterလေးတွေ ဒါမှမဟုတ် spoilerလေးတွေကို storyသဖွယ်ပြောပြပေးပါ့မယ်ရှင်။ဒီ၂ပိုင်းနဲ့အဆက်မပြတ်အောင်ပြောပြရရင် ရှီကျောင့်ဟယ်ရဲ့exကောင်က သူတို့အနုပညာအသိုင်းဝိုင်းထဲက အဲ့ကောင်ရဲ့ရဲဇားမင်းသမီးတစ်လက်နဲ့စေ့စပ်လိုက်​တာကြောင့် ရှီကျောင့်ဟယ်အသဲကွဲနေတာကို လာကုစားတဲ့ ကုထောင်လေးတို့နှစ်ပါးသွားကတဲ့အပိုင်းပါ ။

   
Unicode

ကျွန်တော် မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားသော်လည်း စိုက်ကြည့်နေသောအကြည့်တို့ကိုကား ခံစားသိရှိလို့နေပါ၏။အကြည့်များမှာ တစ်ဝဲလည်လည်နှင့်ရစ်ဝဲလို့နေပြီး၊ကျွန်တော့်အား စိတ်မသက်မသာဖြစ်စေသည်။
    
၁၀မိနစ်အကြာ၌ ကျွန်တော်အိပ်လို့မပျော်တော့သည့်အပြင်၊မျက်စိပါကြောင်နေတော့သည်။ကျွန်တော် မျက်လုံးအစုံကိုမဖွင့်ဘဲမနေနိုင်တော့၊သို့နှင့် ရှီကျောင့်ဟယ်ဘက် ခေါင်းကိုလှည့်ကာ ကြည့်လိုက်၏။

" မင်း မအိပ်ဘဲ ငါလုပ်သမျှထိုင်ကြည့်နေတော့မှာလား "
    
တစ်ဖက်လူသည် အမိခံလိုက်ရသည့်အတွက် ရှက်ရွှံ့သွားခြင်းမရှိပေ။ထိုသူသည် ကျွန်တော့်အား ခဏမျှစိုက်ကြည့်လို့နေရင်း " ငါလမ်းမပေါ်မှာ မင်းနဲ့အတူလက်တွဲပြီးလျှောက်သွားဖူးလား "
    
ကျွန်တော် မျက်ခုံးတို့ကိုတွန့်ချိုးရင်း အနည်းငယ်အံ့အားသင့်နေမိ၏။ထိုသူသည် ကျွန်တော့်အား အိပ်ယာပေါ်မှကန်ချရမည့်အစား ကြောင်တောင်တောင်မေးခွန်းမျိုးကို မေးလာခဲ့လေသည်။
    
" ငါတို့က public figureတွေလေ၊လမ်းမပေါ် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အတူလက်တွဲလို့ရမှာလဲ "
ကျွန်တော် သတိလေးထား၍ ပြန်ဖြေလိုက်ပါ၏။ထို့နောက် ထိုသူ၏ ရှုပ်ထွေးနေသောအမူယာတို့ကြောင့် အလျင်မြန်ပင် ထပ်ဖြည့်ပြောလိုက်သည်။

" ဒါပေမဲ့ ဘေးမှာဘယ်သူမှမရှိတဲ့အခါကျရင်တော့ မင်း ငါ့လက်ကိုတွဲထားတတ်တယ် "
    
ဘေး၌ မည်သူရှိရှိ မရှိရှိ၊လူမြင်ကွင်း၌ဖြစ်စေ သို့ လူကွယ်ရာ၌ဖြစ်စေ၊ရှီကျောင့်ဟယ်သည် ကျွန်တော့်လက်အား ဘယ်သောအခါကမျှမတွဲခဲ့ဖူးပါ။ကျွန်တော်တို့သည် ချစ်သူအစစ်များမဟုတ်ကြ၊ထိုကဲ့သို့သော အထိအတွေ့မျိုးသည်ကား ကျွန်တော်တို့ကြားမှဆက်ဆံရေးပေါ် မည်သို့မျှအကျိုးသက်ရောက်နေခြင်းမရှိပေ။
    
ထိုသူသည် ပြန်လည်ထူထောင်ရေးကာလအတွင်း လမ်းလျှောက်ဖို့ရာ ကြိုးစားသင်ယူနေခဲ့ချိန်က ကျွန်တော့်လက်ကိုကိုင်ထားခဲ့သည်၊သို့သော် ထိုအရာများမှာ အလုပ်ရှင်နှင့်သူ၏ရေရှည်အလုပ်သမားတို့ကြားမှ ချုပ်ဆိုထားသောစာချုပ်သဘောအရ ဖြစ်တည်လာခဲ့သော ဇာတ်ကွက်တစ်ခုသာသာ သာဖြစ်၏။
    
သူ ကျွန်တော့်ကို မချစ်ပါ၊ထိုအချက်အား ကျွန်တော် ကောင်းကောင်းကြီးကိုသိပါ၏။
    
" ဟ ... ကြောင်သူတော်ပဲ " ကျွန်တော့်ပြောစကားကို နားထောင်ပြီးသည့်နောက်၊ရှီကျောင့်ဟယ်သည် သူ၏တစ်ဖက်ခြမ်းဖြစ်သူ(အရင်အတိတ်မမေ့ခင်က ရှီကျောင့်ဟယ်)နှင့် ပတ်သတ်၍ သိပ်ပြီးစိတ်ကျေနပ်နေပုံမရ။
    
" ကျန်းမူနဲ့အတူရှိနေတုန်းက ငါ့ရဲ့အကြီးမားဆုံးဆန္ဒက ဘာလဲဆိုရင် လမ်းမပေါ်မှာ သူ့လက်ကိုတွဲထားနိုင်ဖို့ဘဲ၊သူနဲ့လိုက်ဖက်ညီတဲ့သူ၊ထိုက်တန်တဲ့သူဖြစ်အောင် အလုပ်ကြိုးစားခဲ့တယ်၊ငါ့ကိုယ်ငါ သရုပ်ဆောင်နယ်ပယ်ထဲ နှစ်မြှုပ်ပစ်ခဲ့တယ်၊ငါအခြားသူတွေကို ငါကသူ့ချစ်သူပါလို့​ထုတ်ပြလို့မရနိုင်ရင်တောင်မှ ငါသည်သာ သူနဲ့အနီးစပ်ဆုံးသူဆိုတာကို အခြားသူတွေကိုသိစေချင်ခဲ့တယ် " ရှီကျောင့်ဟယ်၏မျက်ဝန်းအစုံမှာ နာကျင်မှုနှင့် နူးညံ့မှုအရိပ်ယောင်များ ရောင်ပြန်ဟပ်နေလျက်၊ " ငါ ရုံရူယွီကို မနာလိုဘူး၊သူမက ဘာမှလုပ်စရာတောင်လိုမနေဘူး၊သူမက မိန်းကလေးဖြစ်နေတာနဲ့ပဲ အားမူကို လူမြင်ကွင်းမှာ လက်ကိုင်တာတို့ နမ်းတာတို့လုပ်နိုင်တယ်၊တကယ့်ကို ကောင်းချီးမင်္ဂလာပေးခံရတာပဲ၊ငါကျတော့ အလုပ်အရမ်းကြိုးစားခဲ့တာတောင်မှ သူ့ကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရသေးတယ် "
   
မင်းအရမ်းအလုပ်ကြိုးစားခဲ့လို့လည်း အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်းနဲ့ အလျင်မြန်ကျော်ကြားလာခဲ့တာပေါ့၊အဲ့ဒါက အဲ့ကောင် ကျန်းမူကိုပိုပြီး ဖိအားများလာစေတယ်လေ။အဲ့ကောင်က မင်းနဲ့သူ့ကို မီဒီယာတွေယှဥ်ပြောလာတဲ့အခါတိုင်း အရမ်းမုန်းတာလေ၊ပြီးတော့ မင်းရဲ့ဖုံးဖိမရတဲ့ခံစားချက်တွေကိုလည်း လူအများသိသွားမှာကို သိပ်ကြောက်သေးတာ ၊ သူ့ရဲ့သိက္ခာတရားတွေ ရေစုန်မျောကုန်မှာကြောက်လို့လေ။
    
ထိုသို့နှယ် မိမိအတွက်သာ ငဲ့ကွက်တတ်သော တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်လွန်းသည့် လူတစ်ယောက်အတွက်၊လောကကြီးက ထိုသူ၏မျက်နှာအစစ်မှန်အား ဘယ်သောအခါမျှတွေ့မြင်နိုင်မည်မဟုတ်ပါ။ရှီကျောင့်ဟယ်အဖို့ အပြည့်ဝနိုးကြားဖို့ရာ တစ်ခါသေလွန်ပြီးမှသာလျှင်ဖြစ်နိုင်မည်ပင်။
    
၉ကြိမ်မြောက်ခန့် သေလွန်ပြီးလေသောအခါ၊ရှီကျောင့်ဟယ်သည် ထို ကျန်းမူ ဆိုသည့် နာမည်ဆိုးကျိန်စာအား ​သုတ်သင်ရှင်းလင်းနိုင်ခဲ့သည်။သို့သော် ကားအက်စီးဒန့်တစ်ခုကြောင့် ထပ်မံ၍ အသူတရာချောက်ကြီးထဲ ပြန်လည်သက်ဆင်းသွားခဲ့လေသည်။
    
ကျွန်တော် ဘာမျှမလုပ်ပေးနိုင်ခဲ့ဘဲ၊ ချောက်နက်ကြီး၏အစွန်းမှနေ၍ ထိုသူအားကြည့်ရှုနေခဲ့၏။ထိုသူသည်လည်း ကျွန်တော့်အား ချောက်နက်ကြီးထဲမှတဆင့် ပြန်လည်ကြည့်ရှုနေခဲ့ပြီး အပေါ်သို့ပြန်တက်မလာနိုင်ခဲ့ပါ။
   
" မင်းဟိုဘက်ကို မလှည့်ချင်ဘူးလား " ကျွန်တော်မေးလိုက်ပါ၏။
    
ရှီကျောင့်ဟယ်သည် ယဲ့ယဲ့မျှပြုံးကာ " စောသေးတယ် "