KOCAM-BXB

7.bölüm

Asaf...

2 yıl önce.

Dosyaları imzaladıktan sonra derin bir nefes alarak gözlerimi büyük pencereye çevirdiğimde şehrin gece ışıkları İstanbul'u aydınlatmıştı.

Ama benim içim hep sisliydi.kötü bir adamdım.

İnsanların tabiriyle 'soğuk,duvar vb.'lakablarım vardı.

Peki bu benim umrumda mı?

Tabi ki de hayır!kimse benim umrumda değil di anne ve babam Hariç.

Ama yapayalnızdım.

Derin bir nefes çekerek ayağa kalkarak partoman dan çeketimi alarak odamdan çıktığımda şirkteki herkesin çıktığını beli eden yanlız karanlık koridoru geçerek otoparka girdim.

Klübede nöbet tutan  bekçiye bir bakış atarak ilerlemeye başladım.

Siyah Porsche bin yanına geldiğimde arabayı açarak bindim.

Dirseklerimi direksiyon a yaslayarak elerimi kapanın üzerine koyarak gözlerimi kapattım.

Hayatım hem istediğim gibi sade ve sıradan geçerken Bir yandan da sanki yaşamıyormuş gibi hissediyordum.

Derin bir nefes alarak arabayı çalıştırdım.

Otoparktan çıkarak ana yolla girdiğimde ileride yol çalışması olduğunu gördüm.

Birde bunun ile uğraşamazdım.hemen geri giderek ileri şeride girerek normal bir caddeye girdim.

Bulvar kavşağı geçtiğimde gözüm bir an yola kaydı.

Belediye durağında oturan siyah beyaz sweatshirt giymiş elinde kitap okuyan boyu kısa(benimle kıyaslandığında)bir çocuk vardı.

Arabayı yavaşça durdurup arka koltukta duran şemsiyemi alarak dışarı çıktığımda yağmur oluk oluk akıyordu.

Etrafta kimse yoktu.durağa doğru yaklaştığımda yuvarlak gözlükleri olduğunu iki de bir gözlüklerini itekleyerek ve siyah saçlarında bir kaç tel dışarı pırladığını gördüm.

Gözleri hafif çekikti.uzak doğulu değildi.

Siyah bir pantolon ve lacivert bir sırt çantası vardı.

Nedeni bilmediğim bir şekilde gizlice bu kitap okuyan çocuğu izlemeye başladım.

Çocuk değildi yaklaşık benden bir iki üç yaş küçüktü.

Dudaklarının kıvrıldığını gördüğümde sol yanımın birden hızlı bir şekilde çarptığını hissettim.

Bu olamazdı.ondan sonra kalbimin durduğunu hatta hissetmediğini bile inanırken şuan bu durakta yağmurun altında kitap okuyan genç kalbimin hızlı atmasına sebep olmuştu.

Gözlerimi kapatığımda geçmişim,şimdim,geleceğim dediğim sevgilimin ihaneti bıçak gibi yüreğimi dağlamıştı.

Nefret kanıma zehir gibi işlenmişti.

Bu sefer olmaz dediğim yerden yaklaşık altı yıl sonra neden bu duyguları hiç tanımadığım durakta oturan bu genç için hissediyordum.

Gözlerimi açtığımda durak boştu gözlerimi yolda yürüyen genci bulduğunda yavaşça bende arkasından onu takip ettim.

İlerde bir sokağa girdi.peşinden ilerleyerek bende sokağa girdiğimde bir yol ayrımı olduğunu gördüm.

Sola saparak diğer bulvarı geçtiğinde iki katlı bir evin bahçesine girdiğini gördüm.

Kapı açılınca bir anda şaşırdım.çünkü kapıdaki kadın annemin en yakın dostu emine hanımdı.

Demek annemin bahsettiği ve ısrarla evlendirmek istediği genç Emine Hanım'ın oğlu Mete buydu.

Dudaklarım benden bağımsız yukarı kıvrılırken gözlerimi kapattım.

İhanet yarası dikiş tutmaz şifaya dönüştüğünü bilmeyerek durdum.

Zaman geçerken aklımda sadece Mete ve onun güzel tatlı yüzü vardı.

*********
Yıldızlar sizlere ulaştığında ben burada olacam çünkü yıldızlar sizler kalemimde fener olacak.

Kendinize iyi bakın.