Daisy (in love with my brother's roommate)

8. Daniel

Julia

Ik ga over mijn nek.

Overal liggen hoopjes kleren. Hoe kan iemand zo leven.

Grey ligt op bed met zijn armen achter zijn hoofd gevouwen. Hij heeft een joggingbroek aangedaan, maar geen shirt.

Toen ik hem eerder zag dacht ik dat mijn hart even stopte, en daarna veel sneller ging kloppen.

Ik heb natuurlijk wel vaker jongens zonder shirt gezien maar, wow.

Ik had nog nooit iemand met een sixpack gezien. Hij heeft niet zo'n overdreven gedefinieerde buik, maar wel eentje waar je de blokjes kan tellen. Daarnaast heeft hij gespierde armen. Zijn rechterarm zit onder de tatoeages en ik denk dat hij bezig is met het creëren van een sleeve.

Ik wordt nerveus van de manier waarop hij toekijkt hoe ik zijn kamer opruim.

Nadat ik al zijn kleding in de wasmand heb gegooid en een doekje over het bureau heb gehaald, gooi ik de lege flesjes in de prullenbak. Tot slot stofzuig ik de hele kamer.

'Klaar', mompel ik.

'Mag ik blijven', hij kijkt eindelijk naar mij met ijzige ogen.

'Ik dacht misschien kunnen we tv kijken. Ik wil nog niet naar huis', hij kijkt geiriteerd naar het plafond en er valt een korte stilte.

'Daarnaast heb ik zojuist je hele kamer schoongemaak...Je staat bij mij in het krijt'

Hij zucht

'vooruit'

Ik loop naar de andere kant van zijn bed en ga tegen de headboard zitten. Grey kijkt verder niet naar mij maar naar de tv.

Een of andere voetbalwedstrijd is op tv.

Ik pak mijn telefoon erbij en open YouTube. Alleen liggen mijn oortjes nog beneden.

'Heb jij toevallig oortjes?', hij kijkt naar mij en mn telefoon. Zonder iets te zeggen wisselt hij mijn telefoon voor de zijne en geeft hij zijn airpods.

Zijn blik valt weer op de tv.

'Ik heb alleen AirPods, en je mag die niet met jouw telefoon verbinden'

'Oke dan'

Hij heeft een betere telefoon dan ik. Ik tik het woord vlog in en spendeer een aantal uur aan het bekijken van random vlogs. Ik begon met school routines en eindig bij vlogs van moeders. Ik heb niet eens een kind maar zit te kijken naar een vrouw die uitlegt hoe je snel en makkelijk gerechten kan maken voor kleine kinderen en shoplogs van baby kleding.

De voetbal wedstrijd van Grey is afgelopen en hij richt zijn aandacht op mij.

'Bijna klaar?'

'Kijk hoe schattig', ik wijs naar het kindje met donkere krullen en groene ogen.

'Mhm', mompelt hij ongeïnteresseerd.

Beneden horen we een deur dicht vallen.

'Grey ben je thuis?'

Kut, Maarten.

'Onder het bed', hij duwt mij van het bed af en naar beneden.

'Wat ik-'

'Of wil je dat Maarten je ziet', ik hoor de irritatie in zijn stem en geef hem een chagrijnige blik voordat ik onder zijn bed verdwijn.

Wat ben ik blij dat ik heb gestofzuigd.

De deur gaat open en ik herken Maarten's schoenen. Maarten deed binnen nooit zijn schoenen thuis, mama ook niet, ik wel.

Dat is toch vies? Je loopt door de modder en misschien wel hondenpoep en dan ga je lekker door je slaapkamer banjeren.