Mga Naudlot na Pag-amin

Chapter 11

WILSON’S POV:

Grabe! Autumn is really a fierce girl! Haha! Kawawa nanaman si Ryan. He lost again. Hindi parin matanggal sa isip ko yung itsura ni Autumn habang sakay ng jet ski kahapon. Kanina naman eh “ME TIME” namin kaya kanya-kanya muna kami ng buhay. Madilim na ang kalangitan ngayon at kababagong labas lang naming lahat sa aming mga kwarto.

Umupo kami sa mga putol na kahoy na nakapalibot doon sa bonfire. And guess what? TRUTH OR DARE. Yes, ang MALAS MALAS ko pa naman sa laro na ‘to. Lagi kasi nila akong pinagtutulungan pagdating sa pagikot ng bote. Madadaya!

At dahil madaya, sakin tumapat ang ulo nung bote. Malas! Kung truth ang pipiliin ko, baka mabuking na ako kasi panigurado, tatanungin nila ako na saguradong konektado kay Autumn. Haaay! Dare na nga lang! Fuck -….-

Gumawa ka ng sand castle 100 steps away from here and lagyan mo yon ng pangalan ni Autumn. Autumn will accompany you.

WTF!? Anong klaseng dare yon!? Bubukingin na talaga nila ako. Pag-amin ang plano hindi pagbuking sakin!

“Tara na Wilson para next na kagad.” Yaya sakin ni Autumn na ngayon eh nakatayo na sa tabi ko. KINIKILIG AKO! >///<

Tumayo na din ako at nagsimula na kaming magbilang ng mga hakbang namin ni Autumn.

“97, 98, 99..”

“100!” Sigaw ni Autumn. “Simulan mo na Wilson.”

Medyo iba yung inisip ko nung sinabi nya yon. Haha! LIBIDO alert! Hahaha!

Ginawa ko naman kaagad yung sand castle at tahimik lang akong pinapanuod ni Autumn.

“A.U.T.U.M…” Binabanggit ko isa-isa yung mga letra ng pangalan nya habang inuukit ko doon sa sand castle tapos nung iuukit ko na yung ‘N’ eh biglang…

HACHOOOOO!

!!!!!!!

P*TANGINAAA! I sneezed kaya nasagi ko yung sand castle. Nasira tuloy! -…-

Nawala naman yung pagkainis ko kasi tumawa si Autumn. Ang ganda nya talaga! Bahala na sa parusa mamaya kasi di ko nagawa ng tama yung dare. Ang mahalaga eh natawa sya ngayon dahil sakin. OO, SA AKIN!