Kurşun Yarası [Tamamlandı]

29.Bölüm

Memories - Maroon 5

29.Bölüm | Kurşun Yarası | By Mearadri

***

Her şey o kadar güzel ve anlamlı ilerliyor ki, hayatımın en güzel anlarının seninle geleceğini hiçbir zaman tahmin bile edemezdim. Hayatıma birini almaya bile sıcak bakmayan Ela'nın hayatına, gökten düşen bir melek gibisin güzel kızım. Artık sana kızım diyebiliyor olmak gerçekten beni o kadar mutlu ediyor ki. En azından artık Yaman ile kavga etmemize gerek kalmıyor. Ikimizin hayatına da getirdiğin bu güzel canlılık bize bir yaşama sebebi daha vermiş oldu. Artık ikimizin de kalbi yalnızca senin için atıyor. Babanın deyimiyle, güneş sadece senin için doğuyor…

***

| Mart 2021 |

"Ela, bu gerçekten de mucize gibi bir şey." Tuğba karnımın üzerindeki elimi tutarak okşadı. "İnan bana sen çok güzel bir anne olacaksın." bunu içtenlikle söylediğine çok emindim. "Hadi ama bu kadar kavuşma faslı yeter, senin bana anlatman gereken dünya kadar şey var. Hemen anlatmaya başla." nereden başlamam gerektiğine emin değildim ama bir yerden başlamam gerektiğini biliyordum.

"Hatırlıyor musun Semih ve seni bir yemeğe çağırmıştık. Hatta biz o yemekte ailelerimize bir bebeğimizin olacağını söyleyecektik."

"Evet, hatırlıyorum. Vize olayı yüzünden gelmemiştik hatta."

"Evet doğru hatırlıyorsun, aslında o yemekten sonra her şey çok değişti. Ailem ile aramdaki buzlar tamamen eridi ve sık sık görüşmeye başladık." annem ve babamla aramızdaki buzlar öyle bir anda erişmemişti tabi ama onların bana olan sonsuz adımları ve Yaman sayesinde asla tereddüt etmeden verdiğim karşılıklarla aramızdaki bağ tam anlamıyla yeniden oluşmuştu.

| Ekim 2020 |

"Ben gidiyorum sevgilim!" diyerek Yaman'a seslenirken ayakkabımı giymeye çalışıyordum. Yaman elinde kahvesiyle mutfaktan çıkıp tam karşıma dikildiğinde sabahın köründe nereye gittiğimi sorguluyor olmalıydı. "Sen sormadan söyleyeyim, annem ile ip almaya gidiyorum." tek kaşını kaldırarak bana baktığında ona daha detaylı bir açıklama yapmam gerektiğini anladım. "Bebeğimiz için patik ve yelek örmeyi öğreneceğim o yüzden de annem ile örgü ipi almaya gidiyoruz. Bizi mağaza babam bırakacağı için de alışverişten sonra yemek yiyeceğiz ve buraya geleceğiz." diyerek daha da detaylı bir açıklama yaparak onu aydınlattım.

"Sizi böyle yakın görmek beni çok mutlu ediyor."

"Sen olmasan bunların hiçbiri olmazdı bunu biliyorsun değil mi?" Oturduğum yerden kalkarak ona sıkıca sarıldım. "Hayatımdaki en güzel evetimsin." Her zaman olduğu gibi saçlarımın arasına kocaman bir öpücük kondurup bana ihtiyacım olan sevgiyi vermişti. Yaman ile yaşamak sevgi içinde yüzmek gibi bir şeydi. Annem ve babam beni almaya geldiği zaman hızlıca arabanın arka koltuğuna geçtim. Annem ve babamın yanı sıra Kuzey de arabadaydı. "Hoş geldin kızım, nasılsın? Yaman nasıl?" annemin sorusuna heyecanla cevap verdim. Ben annemle neşeyle konuşurken babam dikkatle Kuzey'e bakıyordu. "Kuzey, sence de ablan ve anneni dinlemek yerine telefonla oynaman ne kadar doğru?" Kuzey başını telefondan kaldırarak bize baktı. "Özür dilerim baba, dalmışım." diyerek telefonunu cebine koydu. Babamı hemen dinlemesi elbette hoştu ancak bilemiyorum, yirmi beş yaşında birinin hâlâ babasını bu kadar dinlemesi çok garipti.