Tenant #13

PROLOGUE

"LUMAYAS KA RITO KUNG WALA KA NAMAN PALANG PAMBAYAD! TANGINA MO! " sigaw ng landlady ng inuupahan kong bahay habang isa-isang ipinaghahagis sa ulanan ang mga gamit ko.

"Shit." napa mura na lamang ako habang isa-isa kong pinupulot ang mga gamit ko. Sanay na ako sa ganitong sitwasyon, pero bakit hindi ko mapigilan ang mga luha ko?

Nang matapos ko nang mailagay ang mga gamit ko sa bag ay agad nakong tumayo. Pinagtitinginan ako ng mga tenante, ang iba naman ay nagbubulungan pa. Agad akong tumayo at saka lumayo na sa lugar na iyon. Bakit lagi nalang akong napapahiya? Pesteng buhay to.

'Saan na nga ba ako pupunta ngayon?'

I looked at my phone, mag aalas dyes na. Mag-isa lang ako sa buhay, itinakwil ako ng sariling ina ko, maging kaibigan ay wala rin ako. 

Hindi naman ganito ka miserable ang buhay ko noon. Paano nga ba ako humantong sa ganitong sitwasyon? 

Akala ko magiging masaya at komportable ang buhay ko kapag sumama ako kay mama at sa mayabang nobyo niya, but he started to molest me, sinira niya ang buhay ko.

Sinabi ko na sa mama ko ang nangyari, but she won't believe. Instead, she kicked me out of the house.

I still remember how she was disgusted when i told her that I was harassed. She thought I'm just making up stories to ruin their relationship.

Bakit kasi nawala ka pa, pa?

Sana pala hindi ka nalang namatay pa. Sana nakontento nalang ako sa buhay na binibigay mo samin ni mama at hindi na sumama sa kanya.

Maybe you're still alive right now. Maybe you won't take off your own life because of the pain we gaved you.

Napaupo na lamang ako sa gilid ng kalsada yakap yakap ang mga gamit ko.

Malapit nang mag alas dose. Kung siguro bukas nalang sana ako pinalayas ng landlady ko, hindi ko kailangang magpalipas ng gabi rito sa daan.

Pero ano pa bang magagawa ko? Nandito na ako eh.

Sa kalagitnaan ng pagkaidlip ko ay biglang nag ring ang cellphone ko.

Yoon Jeonghan? Bakit siya tumatawag?

Confusedly, i tapped the green botton.

"Napalayas ka na naman? Sinabi ko naman sayo na pwedeng-pwede kang mag stay sa bahay ko anytime. You seriously need help but you keep ignoring my offer. Ma's importante ba ang pride mo kesa sa kalagayan mo?"

Nagulat ako nang makitang nasa harapan ko na pala siya. He ended the call and looked at  me.

Ano ba ang ginagawa niya rito?

Bakit ba lagi siyang nandyan sa tuwing napapalayas ako at kailangang magpalipas ng gabi sa kalye?

.

The sympathy on his eyes whenever he looks at me, ayokong kinaaawaan ako ng Kung sino man. Lalo na ng lalaking yun na minsang nagsugat na rin sa puso ko.

He cheated, with my only bestfriend.

At ngayon parang wala nalang sa kanya yung ginawa niya para ganito ako kadaling ayaing tumira sa bahay niya?

He's unbelievable.

Ma's lalong bumababa ang tingin ko sa sarili ko sa tuwing ginagawa niya iyon.

Gusto niyang magkautang na loob pa 'ko sa kanya pagkatapos ng mga ginawa niya.

Pero sa sitwasyon Kong ito kailangan isantabi ko na muna talaga ang pride ko.

I should accept the reality that i need his help.

Magbabayad naman ako ng renta, kaya hindi ako magkaka utang na loob sa kanya.

Tama. Hinding hindi na ulit ako magkaka utang na loob sa kanya. I won't let him manipulate my feelings again just because I owe him something.

I won't be hurt again.

I would never be my old self again.