Tenant #13

12

FLASHBACK...

"Honey." Agad akong pumalag nang biglang may yumakap sa 'kin mula sa likuran. I still can't forget it, whenever someone tries to touch me, i remember him. Nasa stage pa ako ng paglimot sa trauma na dinanas ko mula sa pang aabuso ng stepfather ko at pang-uulila sa 'kin ng mama ko.

"Im sorry, jihoon." I apoligized at him.

Minsan nakokonsensya narin ako sa kanya. Napaka affectionate niyang tao, kitang kita mo na hindi siya nagkulang ng pagbibigay ng pagmamahal niya sa 'kin, he takes care of me, making sure that i feel loved, habang ako ni hindi ko man lang siya magawang yakapin. Im still living in trauma, and i feel bad that i can't even hold his hands. Masyado pang sariwa ang lahat, hindi pa ako handa.

Kailangang kailangan kong makalayo sa bahay 'non kaya ako sumama sa kanya. Hindi ako nag-isip, masyadong mabilis ang lahat. Now i feel guilty, ginagamit ko lang siya para makatakas sa impyernong yun.

Ni hindi na nga sumagi sa isip ko ang mga consequences na pwedeng mangyari noong sinagot ko siya, kahit ang totoo ay hindi ko naman siya mahal.

Hindi ako nag isip na pwede ko siyang masaktan, naging selfish ako, mas inuna ko ang sarili kong kapakanan.

Napakasakit sa akin 'nung mas pinili pa ni mama na maniwala sa pangalawang lalaki niya, lalo na si seungcheol.

I was too heartbroken. I choosed to run away instead of facing them. Mas pinili kong maging duwag, mas pinili kong sumama kay woozi kahit mali.

I want to pay for everything he did to me, but its seems impossible, he wants me to pay by loving him back. Alam ko sarili kong hindi ko kayang gawin 'yun. Lalo na sa sitwasyon ko ngayon.

"Its okey honey, i understand your situation." he smiled at me, slowly caressing my cheeks.

"Your presence is enough, i love you." he maked me face him, giving me the brightest smile he have. Pero bakit parang mas nalungkot lang ako?

"I will wait until you fully recovered, i'll be with you in this journey. Heaven, hindi kita iiwan." Hindi niya nga alam kung  anong dahilan ng pinagdaraanan ko, but here he is, comforting me with all his might.

"Jihoon, sinasaktan mo lang ang sarili mo." agad na nagbago ang ekspresyon ng mukha niya.

"Can't you see it? Im taking advantage of you. Alam mo sa sarili mo na hindi kita mahal." Napabitaw siya sa pagkakahawak sa 'kin.

"I know. I'm aware of that." Mas lalo akong nakaramdam ng konsensya.

"You can take advantage of me, but once you're healed enough, pay me back, love me back." i looked at him. Naaawa ako sa kanya, masyado ko ba siyang napaasa? He looks so desperate now, pero hindi parin siya sumusuko. Masyado siyang nagpakatanga sa babaeng katulad ko. He doesn't deserve me, he deserves better.

Ayoko nang lokohin pa ang  sarili natin. Ayoko nang mas saktan ka jihoon. I don't want to lock you in this one sided love. Masyado ka nang maraming nagawa sakin, pero hindi kita magawang mapasalamatan sa paraang gusto mo.

You're so good, i wish i could love you back.

"Jihoon, let's break up."