"Hayat herkese adil davranmıyor maalesef,yanında olduğumu unutma."
Bölüm Şarkısı - Daha Mutlu Olamam
İyi okumalar...♡
.
.
.
.
Hayat sonu olmayan bir boşluk.Bizlerse o deliğin içinde kaybolmuş birer varlığız.
Bende o boşluğun içindekilerden biriyim.17 yaşına gelmiş,herkes gibi olan bir gencim.Farklı olmak veya herkes gibi olmak sizin elinizdedir.Bazıları hayatında ufak değişiklikler yaparak farklı olur, bazıları ise sıradan olmaya mecbur kalırsınız.
Bende o herkesin içinde olanlardan biriydim.Farklı olmak için bir çabam yoktu.
****
Bugünde bir önceki günün aynısıydı.Okula gitmek için hazırlandıktan sonra evden çıkmak için kapıya doğru yöneldim.Kapıyı kapattıktan sonra sokakta yürümeye başladım.Telefonumu çıkarıp Mor ve Ötesi'nden Daha Mutlu Olamam açtım.Sabahları bu şarkıyı dinlemek enerji veriyordu.Ufak ufak mırıldanmaya başlamıştım.Nakarat kısmına gelince ise sesimin tonunu arttırmıştım.Sokaktan geçen yaklaşık benim yaşlarımda olan kız garip bir şekilde bakıyordu.Daha önce burada onu hiç görmemiştim.Sarı saçlı,kahverengi gözlüydü bana garip garip bakan gözlerini çevirdi ve yoluna devam etti.
Alt tarafı şarkı söylüyordum ne vardı sanki.Daha fazla anlamaya çalışmanın bir anlamı olmadığını fark edip önüme döndüm ve yürümeye devam ettim.Okula yaklaşık 13 dakikalık bir yol kalmıştı.Bugün içimde anlam veremediğim bir mutluluk vardı.Umarım içimdeki bu his boş bir mutluluk parıltısı değildir.
Okulun kapısının önüne gelmiştim.Okul kapısını açıp içeri girdim.Kapının önünde benim girmemi bekleyen güvenlikçiye selam verip içeriye girdim.Sınıfa gireli henüz 5 dakika kadar olmuştu.12. sınıf öğrencisi olduğumuz için seçmeli derslerde test çözmemiz için serbest bırakılıyorduk.Yine seçmeli derslerden birindeydik.
30 soru kadar paragraf çözdükten sonra daha fazlasını beynimin almayacağını anlayarak test çözmeye ara verdim.Ve kafamı sıranın üstüne koyup düşüncelere daldım.
'Bazı şeyleri değiştirmek bizim elimizdedir.' demiştim.Gerçekten öyle miydi peki?
Bazen olabiliyordu elimizde fakat genel anlamda bizim hayatımızı başkaları yönetiyordu.Sinir bozucu olan olayda bu zaten.kendinizi belli edecek,herkes olmaktan ayıracak imkan bulamamak.
Kimi insanlar,insanları giyindikleri kıyafetlere göre yargılar mesela.Fakat kimse o insanın yaşantısını tam olarak bilmez,sadece boş bir yargılama yapar.
Okul kıyafetlerinden genel anlamda herkes nefret eder,fakat kimse neden okul kıyafeti diye bir şeyin var olduğunu anlamaya çalışmaz.Eğer okul kıyafetleri olmasa eşit bir ortam sağlanamaz.Birisi gider 5.000 liralık,diğeri ise 50 liralık giyinebilecek duruma sahiptir.Ancak okul kıyafeti bu ayrımı yok eder.Her neyse henüz konu buraya nasıl geldi bilmiyorum,bilmenizi istedim sadece.Çünkü bazen biz insanlar sebepsiz yargı dağıtabiliyoruz.Bunu bir örnek üzerinden anlatmam gerektiği için bu olayı anlattım.
Ben kafamdaki düşüncelerle boğuşmaya devam ederken zil çoktan çalmıştı.Biraz hava alabilmek için dışarı çıktım.
Havaya derin bir sessizlik hissi hakimdi sanki.Derin bir hiçlik hissi...
Çok arkadaşım yoktu okulda.Kimseyle aram bozuk değildi arkadaştım.Fakat yalnız takılmayı tercih ediyordum.
Nedense ortam güven vermiyordu.Kimse göründüğü gibi değildi.
Fazlasıyla yapmacık ve samimiyetsiz geliyorlardı.İlk tanıştığım zamanlar samimi olduklarını düşünmüştüm.Zamanla kişiler değişmeye başlamıştı ancak.
Herkes değişirdi,bende değişmiştim... :)
*
*
*
*
*
Bölüm Sonu
Bölümü nasıl buldunuz?
Yağız Eray'ın düşünelerine katılıyor musunuz?
Bana vermek istediğiniz her hangi bir tavsiye?
Okuduğunuz için teşekkürler,bu bölümde bu kadardı bir sonraki bölümde görüşmek üzere 💕🌹
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-VİRAL-
Ficção Geral"Çocukluğunda aldığı yaraları gizlemek için siyah giymeyi tercih ederdi.Ta ki sevdiği adam ona beyazları yakıştırana kadar..." . . . Hepliğin içinde bir hiçlik miydi yaşadığımız?
