-VİRAL-

15.bölüm"Gerçekçilik."

İyi okumalar!^^

Bayramınız mübarek olsun.♡

LÜTFEN HAYALET OKUYUCU OLMAYIN!

.

.

.

Elis'in İrem'in bulunduğu odanın kapısını açmasıyla odaya doğru ilerlemeye başladım.Oda fazlasıyla sessizdi,sanırsam İrem hala uyutuluyordu.Sonuç olarak bir anda atlatmasını beklemiyordu kimse.İyileşebilmesi için zamana ihtiyacı vardı.Yanındaki bulunan siyah kumaş kaplamalı sandalyeye ben oturmuştum.Elis ise yatağın ayak ucuna doğru oturuyordu.Oda da sadece bir sandalye olduğu için onada ben oturmuştum.Artık bir şeyleri sormam gerektiğini fark ederek sessizliği bozup konuşmaya başladım.

"Elis bir şey sorabilir miyim,aklıma takılan şeyler var."

"Ne sorabileceğini az çok tahmin edebiliyorum ama sor tabii."

Ne soracağımı tahmin etmesine şaşırmamıştım,gün içinde bir çok kişi sormuştu muhtemelen.

"İrem'i vuran o adam kimdi ve derdi neydi?"

Gözlerini benden kaçırıp,ellerini ovmaya başladı.

"O adam..."

Gözlerini tavana dikip yutkunduktan sonra konuşmaya başladı.

"Annemin eski kocası."

Babam dememesi dikkatimi çekmişti.

"Baban mı yani ?" demem üzerine başını iki yana salladı.

"Baba denilmeyi hak edebilecek biri değil kendisi."

Sebebini sorup sormama arasında kalmışken,konuşmaya başladım.

"Eğer anlatmak istersen gerçekten hiç sorgulamadan dinlerim."

Yine burukça gülümsemişti.Bir şeyler yaşadığı aşikardı.Ama ne yaşamıştı?Burukça gülümsemesinin illaki bir nedeni vardı.

"Nasıl anlatılır bilmiyorum ama..."

Derince bir nefes aldıktan ve yanında duran orta büyüklükteki beyaz sehpanın üzerindeki suyu kafasına diktikten sonra konuşmaya çalıştı.Sanki konuşmak için kendini zorluyor gibi bir hali vardı. 

"Annemle babam küçükken sürekli kavga ederlerdi.Buna defalarca kez şahit oldum.Bazen bizim orada olmamız bile bir fayda etmiyordu."

Gözünden bir damla yaş akmasıyla duraksadı.

"Ve bu hem annem hem de bizim için dayanılmaz bir hal almaya başlamıştı."

"Ne yaptınız peki?"

Sorumun cevabını tahmin edebiliyordum aslında ama içimde bir şeyler olmaması için zihnimle mücadele veriyordum.

"Annem babamdan ayrılmak istediğini söyledi bir gece.Her şey o an başlamıştı.Yine tahmin ettiğim gibi kavga etmeye başladılar.Sonrasında annemin kararlı ve sert bir tavır koyması üzerine o gün evden kapıyı çarpıp çıktı."

İç çektikten sonra konuşmaya devam etti.

"Babanla baba-kız ilişkisi yaşamamış olmayı nasıl anlatırım bilmiyorum."

Gözlerime bakıp dinleyip dinlemediğime baktıktan sonra tekrar konuştu.

"Sonrasında ise hem anneme hem bize düşman kesildi.Bu kadar yeterli mi Yağız?"

Başımı 'evet' anlamında salladıktan sonra gözlerimi Elis'ten kaçırdım.

"Özür dilerim."

"Neden özür diliyorsun?"

"Benim amacım seni üzmek değildi."

"Bunu sen yapmadın ki,içimde daha nicelerini taşıyorum ben,alışığım." dedikten sonra hafifçe gülümsedi.Daha doğrusu gülümsemek için kendini zorladı.Ne yaşadığını hala çözemiyordum,onu zorlamak bencillikti ve bunu yapmaya hiçbir hakkım yoktu.

Moralini düzeltmem gerektiğini düşünüp hemen atıldım.

"Umarım film izlemeyi seviyorsundur."

"Burada mı?" dedikten sonra bana 'yok artık' gibi bakıyordu.Bakışına karşı güldüm.

"Evet neden olmasın!"

"Belki başka bir zaman çünkü şuan sessiz olmamız gerekiyor.Burası bir hastane."

Dediği şeyle duraksayıp,haklı olduğunu belirtir bir şekilde kafamı salladım.

Yanımızda duran yataktan gelen hışırtı ile kafamızı yatağa doğru çevirdik.İrem hareket etmeye başlamıştı.Bunu görür görmez Elis  hemencecik ayaklanıp doktor çağırmaya gitmişti.Peşinden hızlı bir şekilde koşmaya başladım.

***

Doktoru bulup İrem'in uyandığı haberini çoktan vermiştik.Doktorun odaya gelip kontrol ettikten sonra durumunun iyi olduğunu söylemesi ile mutlu olmuştuk.
Bu kadar kısa sürmemeliydi.

.

.

.

                                     Bölüm Sonu

Artık bölüm günü belirledim ve her perşembe bölüm gelecek.
Kendime disiplin uygulamaya başladım sanırım ve bu muhteşem bir şey.

Bölüm hakkında düşünceleriniz?

Bana vereceğiniz herhangi bir tavsiye?

İyi okumalar,seviliyorsunuz! ^^