Into The Wild (Mafia Series #2)

22

Tw: Violence

"Ang sarap mo, tangina. Wag mo naman ipagdamot sarili mo saakin, oh!" Sabi niya. "Boyfriend mo ako kaya dapat ibigay mo saakin gusto ko... mahal mo ako diba?"

"Mas masaya sana kung hindi ka reklamo ng reklamo! Gusto mo rin naman diba? Masarap diba?" He asked.

"Mahal mo naman ako diba?" Mahinahong tanong niya saakin. Agresibo niyang hinawakan ang panga ko. "Diba, babe?"

"Magkakasama tayo ng mga anak natin. Si Auleona, si Nicholas. Magiging masaya tayo... tulad ng dati."

I woke up again... crying. It's been four days and the nightmares came back. I don't want this.

"Please... make it stop." I begged to heavens.

Napatingin ako kay Lenuel na mahimbing na natutulog. Tinakpan ko bibig ko para hindi ako marinig.

The sun rised and I feel so lifeless. I sighed and went to the bathroom. Nakita ko sa cabinet ng cr ang ilang mga gamot ko kabilang na ang sleeping pills.

Kinuha ko ito at binuhos sa kamay ko. I want to swallow it. Bakit kasi ang hina ko? I thought I'm fine again, I thought I healed from all of my traumas after all this years but... I didn't.

If I swallowed this... paano na ang anak ko? Si Nicholas? Si Lenuel? Ang Greek at Phantom? Paano na sila? I don't want to be burden...

Binalik ko sa lagayan ang gamot at binalik sa cabinet. Lumabas na ako ng cr at nagtungo sa kusina para magluto  ng almusal namin.

I cooked rice, egg, bacon, hotdog, pancake, spam. I made the kids a milk and I made a coffee to Lenuel.

I flinched when I felt a hand in my waist. Ramdam ko ang pagkagulat ni Lenuel ng matulak ko siya. Nanikip agad ang dibdib ko ng makita ang hitsura niya. Tangina, nasaktan ko siya.

He smiled and he kissed my head. "Good morning," he greeted.

"G-Good morning." I said in a low voice. How can he smile like that? "G-Gigisingin ko lang ang mga bata." I left him in the kitchen.

Huminga ako ng malalim ng makarating ako ako ng kuwarto nila. Pumikit ako para hindi tumulo ang mga nagbabadyang luha sa mata ko.

I knocked before entering their room. Nakita ko ang mahimbing na pagtulog ng dalawa. I smiled a little. Naupo ako sa dulo ng kama at marahan na ginising ang dalawa.

"Rise and shine." I softly said.

Minulat nila ang mata nila at ngumiti saakin so I did the same to them. Bumangon na si Nicholas sa kama at hinalikan ako sa pisngi bago lumabas ng kuwarto.

Auleona is just staring at me like she's examining me. I smiled at her.

"Let's eat?" I asked her. Tumayo siya ng kama at hinawakan ang pisngi ko. I was shock.

"Are you ok, Mommy?" She asked.

I wasn't able to answer for a while, "Of course."

"You look pale and skinny now. Please take care of yourself. We're worried." She also kissed my cheecks before leaving me in the room.

It was late until I realized that there are tears that flowing down my cheecks. I stayed here for a while, calming myself. Nang kumalma ako ay naghilamos ako bago lumabas ng kwarto at saluhan sila.

Nadatnan ko na hindi pa sila nakain dahil... wala pa ako.

I must admit that the past days I became distant to them... I didn't mean that. But I feel like I'm no longer myself. I want to die but I also want to live. I want to know what's ahead of me.