El Paradiso Series 6: On His Lullaby COMPLETED

Chapter 1

CHAPTER 1

ADDISON rushes scrubbing her body when she heard the alarm clock ticking loudly. "Come on Addi, this is your biggest day," she uttered. Nang matapos ay agad siyang nagtungo sa walk-in closet at kinalkal ang mga damit roon. Walang pakialam kung hubo't hubad mang pumaroo't parito sapagkat siya lamang mag-isa ang nakatira sa kaniyang bahay.

"Fuck! Where's my gun?" she almost destroyed her cabinet just to find the baby pistol. It was her biggest day at kailangang hindi siya mahuli sa meeting na iyon. Napaindak na lamang ang dalaga dahil sa sunod-sunod na ring ng cell phone.

"Nasan ka pa ba? The council needs right now as in ASAP!" he exclaimed through the phone, agad niyang nilayo ang telepono sa tenga sapagkat tila babasagin yata ng wala sa oras ang kaniyang eardrum.

"On my way old hag, gotta find my baby pistol and don't even shout an the phone!" she hissed at him and ended the call. Napabuga na lang siya ng marahas nang makita ang hinahanap. Busit na baril na 'to, pagkaliit-liit ang hirap hanapin. Wari ng kaniyang isip.

Using a remote, she locked the entire house, and drove away. Nasayang pa ang ilang minute dahil sa pag-iwas sa traffic, damn Manila, why you always have to be like this? Frustration drawn in her angelic face. Nag-ring ulit ang kaniyang cell phone, tumawag na naman ang matandang hukluban na supervisor niyang saksakan ng wrinkles.

"Where the hell are you?" he shouted again, she hissed inwardly at wala sa loob na binaba ang telepono.

Mula sa 'di kalayuan ay tanaw niya ang headquarter building ng CDJ, an organization where she worked for. Maliit lamang ito kumpara sa main HQ naka-base sa Hamburg. Nang marating ang parking lot ay agad na bumaba at sumakay ng elevator, no one dares to get in with her, natatakot siguro, but like the hell she cares. Silently, patiently stomping her feet, waiting for the elevator to stop and open. Kumuha rin ng bubble gum mula sa bulsa ng kaniyang suit at ninguya-nguya iyon. Ilang sandali pa ay bumukas ang elevator at bumungad sa kaniya ang aburidong mukha ni Ricky.

"Oh God, you're finally here." Salubong ng supervisor niya at giniya siyang papasok sa council room. Hindi niya iyon pinansin bagkos ay pabagsak na naupo na lamang sa swevil chair na nakahanda para sa kaniya.

"You need anything?" tanong nito, wala sa itsura niya ang pagiging supervisor dahil mas nagmukha siya mas mataas kaysa rito, he even treats her as his master. Good for him. Dahil ayaw niyang umaakto itong mas mataas pa sa kaniya gayong siya naman ang dahilan kung bakit ito nasa ganoong posisyon.

"A cup of coffee and a jar of bubble gum." Agad na tumalima si Ricky. She heard one of the council voices, faking her cough. May lumapit s na lalaki at nilapag ang isang folder.

"Your next target." Wika ng isa sa mga council. Napangiwi siya habang binubuklat ang pahina, pakiwari niya'y sadyang napaka-old school ng ginagawa ng council, kung maaari naman siyang padalhan ng mensahe sa pamamagitan ng kanilang mailing. Magiging madali iyon at iwas hassle at traffic.

"Is that all?" she raised her eyebrow looking at them one-by-one, ang akala niya ay bibigyan siya ng promotion subalit isang misyon ang ibinigay. Ngayon niya napagtanto kung kulang ba ang ilang taong pagta-trabaho roon bilang assassin.

"We still working for your promotion, but first, take that person down within this week," Addison took a loud breath in disbelief.

"This is not what I wanted! I want my promotion so that I can go home now! Isn't that clear for you to understand?" bulyaw niya. Kaya lang naman siya nandito sa Pilipinas ay dahil ang sabi nila kailangan nila niyang tumbahin ang drug lord na 'yon for her promotion, yes, she did it last year pa nga, tapos sunod-sunod na assignment ang binigay ng council sa kaniya. for two years she was living like hell. Walang araw na ninanais niyang makabalik ng Berlin.