İHANET

3. Bölüm: Geçmişe dönüş

Herkese merhaba tekrardan. Bu bölümümde sizi bir süreliğine geçmişe götüreceğim ve olayları Serra'nın ağzından dinleyeceksiniz. Umarım beğenirsiniz sevgili okuyucularım. 💖

1.12.2018 (3 yıl önce)

Serra'nın ağzından

Buz gibi geçecek olan aralık ayının ilk günüydü bugün. Daha bir hafta öncesine kadar havalar daha yeni yeni soğuyor diye düşünürken bugünkü hava bu düşüncemi reddeder biçimde dondurucu ve sisliydi. Her şeye çok kızgındım. Havaya, Besteye, kendime... 

Soğuk hava yüzüme doğru beni kendime getirip yapma dercesine haykırıyor gibiydi, soğuğu iliklerime kadar hissediyordum. Ama sevdiğim tek kişiyi elimden alan o kız bunu sonuna kadar hak ediyordu. İntikam alacaktım ondan. Benim canımı yaktığı gibi onun da canını yakacaktım.

Egemen'den içten içe hoşlandığımı bilmiyordu ama anlaması lazımdı, anlamalıydı. Bu yaşıma kadar kimden hoşlandıysam elimden almıştı. Annesi ve babası öldüğü için herkes üzerine titriyordu, etrafında dört dönüyorlardı. Beste iyi misin, Beste bir şey ister misin, Beste şöyle güzel, Beste böyle güzel... Ama artık tahammülüm kalmamıştı. Birinin onu kendine getirip gerçek dünyayı göstermesi gerekiyordu. Peri masalından çıkartıp gerçek hayatla tanıştıracaktım onu. İki günüm vardı karar vermek için. Ama benim iki güne bile ihtiyacım yoktu. Kararım kesindi. Telefonumu çıkartıp bana verdikleri karttaki numarayı aradım. Biraz çaldıktan sonra açtılar. 

Bir cümle, iki kelime, on üç harf...

Kendimden emin bir şekilde ''Kabul ediyorum.'' dedim.

Telefondan gelen cızırtılı ses ''Yarın evinin oradaki parkta, akşam saat yedide parayı teslim edeceğiz.'' dedi.

Telefon kapandığında gram pişman değildim ama gurur da duymuyordum yaptığımdan. Hak etmişti. Gerçek dünyaya hoş geldin Beste Kaya, benim gerçekliğime hoş geldin.

Günümüz

Ne kadar ağladığımızı, nerede olduğumuzu, saatin kaç olduğunu bilmiyordum. Tek bildiğim şey her türlü duygunun gözyaşlarına dönüştüğüydü.

 Artık susmuştuk. Ortama rahatsız edici bir sessizlik hakimdi. Biz konuşmuyorduk ama ruhlarımız konuşuyordu sanki. Buna bir son verip sorularıma bir cevap bulmam gerektiğini fark ettim ve sessizliği bozdum. Kısık çıkan sesimle ''Neden?'' diye sordum. Öğrenmem gereken ve en çok can acıtan soruyu sormuştum işte, cevabından en çok korktuğum soruyu...

Duymamış mıydı yoksa duymazlıktan mı geliyordu. Bu sefer içimdeki nefreti daha fazla tutamayarak hızla yanına doğru gittim ve yüzünü elimin arasına alarak sertçe kendime doğru çevirdim. İçimdeki bütün kini kusarak ''Neden yaptın söylesene!'' diye bağırdım. 

Benden böyle bir şey beklemediği apaçık ortadaydı. Neye uğradığını şaşırarak birkaç saniye duraksadı. Sonra kafasını kaşıyarak konuşmaya başladı. ''Ailemi öldürmekle tehdit etmişti beni. Başka çarem yoktu.'' dedi. Yalan söylüyordu. Apaçık ortadaydı bu. Küçüklüğümüzden beri ne zaman yalan söylese başını kaşırdı. Yüzü apaçık kitap gibi ortadaydı Serra'nın. Sadece ne kadar zamandır beni uyutup kandırmayı becermişti? Nasıl bu kadar salak olabilmiştim? 

Aklımda merak ettiğim ama cevabının canımı acıtacağından korktuğum o kadar fazla soru vardı ki... Yalan söylediğini biliyordum ama bunu ona söylersem muhtemelen yine yalan söyleyecekti. O yüzden bazı soruların cevaplarını kendi yöntemlerimle öğrenmenin vakti gelmişti. Madem bunca zamandır o bana oynamıştı, şimdi de oynama sırası bendeydi. Oyunun kurallarını ben yazacaktım. Oyuna hoş geldin Serra, benim oyunuma hoş geldin.

 Beste ne yaptın be kızım. Kızın içinden şeytan çıktı agsgfgafs. İkisinde de intikam isteği var ya bütün olaylar ondan oluyor zaten. Birbirleriyle uğraşmasalar rahat edemeyecekler.  😜

Neyse ben fazla uzatmayayım ve klasik neredeyse bütün yazarların yazdığı bölüm sonu cümlelerimize geçelim.  

Bu bölüm hakkındaki yorumlarınızı yazmayı ve beğendiyseniz yukarıdaki yıldıza basmayı veya da tıklamayı işte her neyse onu yapmayı unutmayın. Bir sonraki bölüme kadar sevgiyle kalınn.