Secret Series #3 Beautiful Scars [COMPLETED]

CHAPTER 04

Nakatayo si Rain at hinihintay na lumabas ang kaibigan nito. He wants his voice out of his head. And by waiting, hindi ito lumabas ng bahay. He thought it was busy unless may bisita ito. He goes on.

Habang naglalakad papasok, isang kakaibang amoy ang nagpatigil sa kanya. Umiba siya ng direksyon at laking gulat niya lamang nang makita mula sa sliding glass window ng kusina ang kaibigan kasama ang kababatang kaibigan nito. They were happy together. And from that moment, he realized something from everything. Iba ang friendship mula sa relationship.

"He's better," giit niya habang palihim na nagkukubli.

"I'm even right." He silently went back to his car and flew away.

**
A S H Y

Ang may isang tao na feel mong nariyan para sa'yo, that's one of the best feeling we've got as a person. To feel loved. And though we're not even on the same feelings anymore, pero ramdam ko siya. His love for me as his childhood friend. I'm too shy. Even nasa mataas na sya ng antas sa buhay, he never forgets me. Hindi sya nagbago sa akin.

"Kumusta ka naman ngayon?" Nakaupo ako habang kaharap siya. Sinisimulan ko ang pagsubo ng mango cake graham na nagsilbing dessert namin.

"Kagaya mo, nanatiling matatag." Normal lang ang kaniyang mood.

"May pag-asa ba ang isang tao na magmahal muli? I mean, magmahal sa panibagong nilalang?"

"Sa panibagong pagkakataon, bakit hindi?"

I nodded. "May mahal ka na ba ngayon?"

He smiled. Sumeryoso naman ang aking mukha. "Saan tayo pagkatapos dito?"

"Uuwi... Uuwi ulit ako." Tumingin siya sa akin at isang malungkot na ngiti ang kaniyang ipinakita.

"So? Dito mo na talaga balak tumira? I mean, bakit hindi sa Unit mo?"

"Dahil hindi na ako masaya roon," he shrugged. "Mahirap huminga sa isang buhay na puno ng kawalan. Ang pagkakaroon ng kawalan sa isang pag-asa, ang manatiling bigo at ang manatili sa isang paulit-ulit na sakit."

I smiled a little. "It's been a while since we talked." Pasimple kong pinagmamasdan ang pagkain. "At na-missed ko ang ganitong klaseng conversation."

"Na-missed din kita, Madisson."

"Marami na ang nangyari sa buhay ko, mga pangyayari na tila bangungot sa hinaharap." Nagtama ang aming mga mata. "Gusto ko ng mag-move forward."

Hinawakan niya ang isa kong kamay. "Alagaan mo ang sarili mo."

Unti-unting namuo ang luha sa aking mga mata. "Hindi ko naman pinapabayaan ang sarili ko at maging ang pag-iingat ay ginagawa ko."

Tumingin siya sa aking pinagkainan at bahagyang ngumiti. "What?" Nawaglit na lamang ang matinding lungkot mula sa aking puso nang umiwas siya sa akin ng tingin. Panay lamang siya sa kaniyang pagngiti.

"So, how's your feeling now?"

I took a deep breath at tumango. "So good."

"Glad to hear that."

"Salamat sa effort," ngumiti ako. "You fulfilled my adobo cravings."

"I know it's been awkward, pero alam kong sa friendship tayo mas tatagal." His treatment and everything about him were so called 'unchangeable.' At ang hindi niya pagbago ang siyang mas na-appreciate ko. Too simple. Being happy is when you realized the worth you had with special person.