Secret Series #3 Beautiful Scars [COMPLETED]

CHAPTER 32

"Hey!" Agad akong napaiwas ng tingin kay Rain nang dumating ang kaniyang mga kaibigan.

"Kamahalan," tawag ni Jack nang ako'y kaniyang napansin. Tumayo ako para sila'y harapin.

"Hey, good evening," bati ko sa kanila saka ngumit. Tumayo rin si Rain saka tumango sa kanila.

"Uminom tayo," anyaya ni Lex sa amin. Nginitian ko lamang sila habang palihim na tinitingnan si Rain.

Pasimple niyang hinawakan aking kamay at sinabing, "I will go for it."

Naunang umalis ang mga ito at saka pa siya muling humarap sa akin.
"Ako lang ang iinom at hindi ka kasali," giit niya at hawak aking kamay, lumakad na rin kami.

Tumambad sa amin ang mga bote ng alak sa mismong mesa ng sala. Pumuwesto na rin sila habang nakaupo naman ako sa tabi ni Rain, at agad nilang sinimulan ang pag-inom. Tahimik lang ako habang nakamasid sa kanila. Seryoso ang mga ito.

"Mom," tawag sa akin ni River na siyang nasa second floor ng bahay. "Can you go here?"

Nilingon ko siya. "Yes, I will be there." Muli siyang pumasok sa silid at binalingan ko si Rain. He gave me a short nod. I stood and excused myself to them.

"Go ahead, Kamahalan," sagot ni Jack sa akin. Tumuloy na rin ako kung saan naroon aking anak.

I found him lying on his father's bed. I leaned on and sat next to him.

"Are you going to sleep now?" Umangat siya ng tingin sa akin.

"No, Mom. I'm just missing you." Hinawi ko naman ang kaniyang braso.

"So could you tell me about you and your dad?"

"He loved me, and I love him too."

"Masaya akong marinig iyan mula sa'yo, River," giit ko at ngumiti sa kaniya.

He then held my hand and said, "Our master really loves you."

Gusto kong matawa sa sinabi ng aking anak. Sa mura niyang edad, ang dami na niyang alam.

"How can you say so?"

"Because he said it, Mom."

"Did he?"

"I know how you even love him too. And Mom, please love our master more and more." Yumuko ako saka siya hinalikan sa noo. Gusto kong umiyak hindi lang sa masaya aking anak, kundi dahil mahal din siya ng kaniyang ama.

"Please do more kindness and love, anak. I love you." Yumakap ako sa kaniya at patuloy na hinawi ang kaniyang braso maging ang kaniya ring ulo. Binigyan ko siya ng mga maliliit na halik sa pisngi maging sa noo. Hinintay ko siyang makatulog saka ako tuluyang bumaba.

As I walked down, I noticed Rain sitting alone. I leaned in and took a seat beside him.

"How is he?"

"He fell asleep." Tumango siya at muling tinungga ang bote ng alak na kaniyang hawak.

"And I badly need to go now."

"Ihahatid kita pauwi." My head turned to the table. Most of the bottles in it were empty. I am thinking something about him- maybe he's not in his mood or maybe he's in pain.

"Rain, no need. I will be fine." Akma akong tatayo nang mabilis niyang hawakan aking kamay bilang pagpigil sa akin.

"I can drive you home." I feel secure with his word. And maybe he didn't want me to be alone, going home in the middle of glominess with someone unknown driving me in a taxi.