Secret Series #3 Beautiful Scars [COMPLETED]

CHAPTER 09

"Parang kailan lang, para tayong liwanag ng araw. Mas matindi pa sa liwanag. Pero ngayon, hindi na natin tanaw kahit ang kaunting liwanag ng mga bituin."

"Because of my mistakes," sagot ko at muling umangat. And keeping his eyes to me, he simply smiled.

"Iniisip mo pa rin ba ang nangyari sa atin six years ago? Matagal na iyon."

"Naaalala mo pa ba ang lahat?" tanong ko.

"It was our past and can be discuss."

"I know it was a past. At lahat ng mga nangyari sa ating hindi maganda, was all about me. My wicked agendas."

"At isipin mo na lang, it's a lesson given to us to learn what was life all about.

"I'm sorry," sagot ko dahilan para siya'y huminto sandali.

"I'm not selfish anymore. At kung iniisip mong matindi ang galit ko sa'yo, mas naiintindihan kita," tumingin siya sa akin. "Alam ko naman ang tunay mong dahilan. Dahil doon, inisip kong kailangan ko pang lawakan ang pag-unawa ko. Kailangan kong umintindi, dahil alam kong I'm giving someone a chance to be happy."

Napapikit ako. Labis akong nasaktan mula sa kaniyang mga sinabi. There's a pain living deeper down my soul. Ito na siguro ang konsensya ko.

"Ayokong masaktan ulit. Alam kong ayaw mo rin ang masaktan ng paulit-ulit. At kagaya mo, nag-move forward din ako. I tried to changed everything in life; my looks and attitudes. Pero inisip ko, kung may magbabago ba sa akin, wala ba akong masasaktan?"

He began to hold my hand and took a breath. "Pareho nating sinaktan ang isa't-isa noon. But don't you ever think na hanggang doon na lamang tayo. We're here now. Nagkita tayo ulit, pinagtagpo tayo ng tadhana."

Para akong yelo na biglang natunaw mula sa matinding init ng enerhiya na sumapi sa akin. Hindi ko alam kung ano ang pwede kong ipaliwanag sa kaniya. Alam kong mali.
Kasalanan ko ang lahat.

"I'm sorry for everything, Rain."

"I do." Sa sandaling pagtitinginan, tumayo ako.

"Thank you."

He finally stood."No need to thank me now. Instead, I'm really thankful for everything, Ash. You taught me a lesson. That lesson helped me to be a better person now."

I breathe. He came closer to me and run his hand to my hair. Tumingin ako sa kaniya at nakita ko ang kaniyang masayang ngiti. That smile was gentle. It kills my pride. It kills my shame.

"Kung ano ka man ngayon, proud ako sa'yo. At kung ano man ako ngayon, dahil iyon sa'yo. Therefore, thank you, Ashleigh."

My tears dripped down. He saw it. He even wiped my tears away.

"Ayokong makita kang umiiyak." I smiled a little. He does. "Walang nagbago, Ash. Sadyang pareho tayong natuto. And with that thing, mas lalo tayong lumalago. In everything that have happened, marunong na tayong mag-adjust together ng hindi kagaya nang dati."

I nodded. At sa sandaling iyon, niyakap niya ako ng mahigpit.

"Tell me if you are ready, Ashleigh. I'm willing to wait." And leaning to his chest, the waves of my feelings goes on. He made me cry the most of my tears.

Ang pinakamasakit na mga salita na aking narinig.

•••
S K Y