Secret Series #3 Beautiful Scars [COMPLETED]

CHAPTER 12

R A I N

Pagkababa ko pa lang sa kotse, sinalubong na agad ako ng mga lalaking naka-jacket. At habang ako'y naglalakad papasok ng bahay, I gave them a piece of sign of windless. Sa pagpasok ko naman, I saw someone with graceful and offensive glaze. Nakasunod sa akin ang iilan sa mga kalalakihan. And not to mind them, hindi sila ang kailangan kong makita.

She stood when she saw me and was holding a glass of wine.

"What brings you here, Mr. La Costa?"

"That's a good question." Naglakad ako palapit sa kaniya. "It's a good day, haven't you?"

She smiled, "Pumunta ka rito dahil may kailangan ka. Imposible naman kung wala."

Inikot ko iyong tingin ko sa paligid at sa mga lalaking nakasunod sa akin. "We need to talk."

"I see." Then she gave them a sign to move away. She put the glass down saka nagsimulang maglakad. Sumunod naman ako sa kaniya. Pareho naming tinungo ang garden, and the atmosphere of it was lil bit awesome.

"Ano ba ang kailangan mo?" tanong niya pagkaupo sa bench.

"Ang malaman ang tungkol sa plano mo," sagot ko naman ng nakatingin sa kaniya.

"Iyan lang ba ang ipinunta mo rito?"

"Maraming dahilan."

"Sa anong dahilan?"

"To name your price," I said innocently, and she turned her eyes to me.

"Bastard." At siguro nabastos siya sa sinabi ko.

Tumabi ako sa kaniya. "Alam kong marami kang binubuhay, marami kang pinapakain. At alam kong naghihirap ka pa rin hanggang ngayon."

She expressed amusement and said, "Sigurado ka ba?"

"Paanong hindi? Wala na kayo gaanong kinikita mula sa pagnanakaw."

"Be careful with your words, Rain. Wala kang ipinagkaiba sa amin."

"Gusto ko ang attitude mo, and yeah! Pareho tayong magnanakaw. Pero magkaiba tayo ng strategy na ginamit."Hindi siya sumagot.

"Nagnanakaw kayo gamit ang ibang tao. Samantalang ako, sariling sikap at hindi umaasa mula sa tulong ng iba."

"But still, we are thieves."

Sandali akong natahimik. She'd got my point naman. "Pero kung wala kang gagawin, hindi ka rin kikita. At kahit wala akong gawin, kumikita ako. I built businesses at maging ang interests ay natatanggap ko. At kahit paupo-upo lang ako sa sulok, may pumapasok sa credits ko. Samantalang ikaw, nagnanakaw ng walang napapala."

"That's great," sagot niya saka tumayo.

"Hindi ka ba masaya sa sinabi ko?"

"Kaya ka pumunta rito ay dahil sa sarili mo."

"Pumunta ako rito para bigyan ka ng pagkakataon para sa sarili mo."

Tumingin sya sa akin. "What do you mean?"

Sunod akong tumayo. "Kailangan mo ng Pera, hindi ba?" Hindi siya sumagot pero alam kong kailangan niya iyon.

"Kapag binigyan kita ng pera at kapag tinanggap mo, para mo na rin akong trusted enemy." Umiling siya at sa tingin ko, wala siyang tiwala sa akin.