Hoseok elleri titreyerek Yoongi'yi aramıştı.
Aklına kötü şeyler getirmek istemiyordu lâkin duyduğu o düşme sesi ve kafasından akan kan... Hoseok hızlıca kendini toparlamış,sedyede yatan kardeşinin elini tutmuştu.
"Uyanacaksın kardeşim. Bizi bırakmayacaksın"
"Beyfendi tam olarak ne olduğunu biliyor musunuz?"
Olumsuz anlamda kafasını salladı.
"Eve geldiğimde zaten titriyordu. Kendine gelmesi için duşa girmesini istedim v-ve ondan sonra olan oldu"
Hemşire kafa sallamıştı.
Hastaneye varmışlardı. Yaklaşık yarım saat sonra Yoongi gelmiş Hoseok'a sımsıkı sarılmıştı.
"Güçlü dur güzelim. Güçlü duralım ki bizi hissetsin"
"Ölmez dimi? Y-Yoongi çok kötü ses geldi"
"Ne o bizi ne de biz onu bırakırız unutma. Bizim bizden başka kimsemiz yok!"
Yoongi,Hoseok'un gözyaşını silmiş yanağına öpücük kondurmuştu.
Jimin'in Gözünden
"B-ben nefes alamıyorum baba! Boğuluyorum olmuyor. Bir el var nefes almama izin vermiyor. Yanına gelebilir miyim baba.. bu gencecik yaşımda çok yoruldum"
Jimin'in gözyaşları babasının toprağına düşüyordu.
"B-baba bunu söylemeli miyim bilmiyorum ama.. a-annem bizi aldatmış"
Jimin'in midesi bulanmıştı.
"Hem de şirketteki o adam ile"
Jimin birden babasının hayalini görmüştü.
"B-baba!"
"Oğlum"
"B-baba ben dediklerim de ciddiyim artık yanına gelmek istiyorum"
"Hayır oğlum! Sen daha çok yaşayacaksın önünde upuzun bir yol var"
"Yok baba. Senin bana bıraktığın şirketten başka hiçbir şey yok. Çalışmak istemiyorum b-ben seni özledim"
"Jiminim aşık olacaksın oğlum hayatında önemli birileri olacak"
Aşk...
Jimin'in gözleri olabildiğince açılmıştı.
Taehyung'u unutmuştu.
Ve işte şimdi daha fazla ağlıyordu.
"B-baba b-ben birine söz verdim ve aşık olduğum birine söz verdim a-ama unuttum! LANET OLSUN!
Jimin kafasına vuruyordu
'Aptal Jimin aptal! Şimdi seni çok bekle sevmesini! Onu kaybettin. Eğer küçük bir ihtimalim var olsa da artık o da yok bitti!'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
L♡VE SONG
RomanceHer şeyin ters gittiği o gün tek metroda duyduğum müzik bana iyi gelmişti. Kafamı döndürdüğümde kırmızı saçlı çocuk sanki içimdeki tüm acıları bilip öyle çalıyordu kemanını ve sanırım içimde bir şeyler kırpınıyordu. Aşk mı bu? Lâkin ben sevgi nedi...