Her şeyin ters gittiği o gün tek metroda duyduğum müzik bana iyi gelmişti. Kafamı döndürdüğümde kırmızı saçlı çocuk sanki içimdeki tüm acıları bilip öyle çalıyordu kemanını ve sanırım içimde bir şeyler kırpınıyordu. Aşk mı bu? Lâkin ben sevgi nedi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yoongi hastane odasına girdiği zaman gördüğü manzaraya derince nefes alıp vermişti.
'Sanırım gerçekten ona değer veriyordu ve yapacak bir şey de yoktu'diye düşündü.
"Taehyung güzelim kalk"
"Mmhmm"
"Çıkıyoruz hastaneden"
Taehyung tek gözünü açıp Yoongi'ye gülümsemişti.
"Jimin'inde haberi olsun ona söyleyelim"
"Boşver onu şimdi"
"Olmaz hyung"
"Nedenmiş o?"
"O beni o şakır şakır yağmurun altında bekledi ve kâbus gördüğümde bana yardım etti"
"Ama eve gitmemiz gerek. Baksana kuzu gibi uyuyor. Ona kıyabilecek misin?"
"Hyung sen çık ben halledeceğim"
Yoongi kafasını sallamış,kapıyı kapatıp çıkmıştı.
"Jimin"
...
"Jimin"
Taehyung panik olmuş,hızlıca nefes alıyor mu diye bakmıştı.
'Şükür' diye geçirdi içinden.
Jimin'i yatağa düzgün pozisyona getirmiş,üstünü örtmüştü.
Etrafına baktığında hastane masasında gördüğü not kağıdı ve kalemi almıştı.
Sana seslendim uyanmadın :( ben taburcu oldum. Kendine çok iyi bak gizemli Jimin :)
O Taehyung için gizemliydi. Çünkü o kimdi bilmiyordu.
Taehyung hastane odasından çıkmış
"İçerde biri var ama hasta değil beni görmeye gelmişti lâkin şu an uyuyor bilginiz olsun" demişti.
Hemşire Taeyung'a gülümseyip,kafa sallamıştı.
"Tamam mısın Taehyung"
Kafa sallamıştı.
"Hadi atla seni eve bırakıcam"
"Sen?"
"Antreman var bitsin gelirim"
Taehyung kafa sallayıp,motorsiklete binmişti.
Jimin'in Gözünden
Son ses açık telefon müziği ile uyanmıştı Jimin. Arayan Jindi en son işe başladıkları ilk yıl görüşmüşler daha sonra Jin Gwacheon'a taşınmak zorunda kaldığı için görüşememişlerdi.
