Aynı Gök'yüzünde

~12~

Yeni bir bölüm ile tekrar karşınızdayım , keyifli okumalar diliyorum :)

16.04.2021' saat:10:00

Efe ile dolu dolu eğlenceli bir gün geçirmiştik , saat akşam 8'e gelirken eve dönmüştüm ve bütün bir gece konuşmuştuk bu gün gidiyordu. Buna üzülüyordum ama ona belli de etmek istemiyorudum , geçirdiğimiz 2 gün öyle güzel öyle rüya gibiydi ki bu gün kendimi rüya'dan uyandırılmış gibi hissediyordum.

Gidicek ve bir tarafım tekrar boşluğa düşücekti , ama olsun ona sarılmak kokusunu içime çekmek öyle güzeldi ki bunu tekrar yapacağımızı tekrar bedenlerimizi yan yana getireceğimizi biliyordum. Hem bedenlerimiz ayrılsa ne olurdu ki bizim ruhlarımız bütünleşmişti onunla , kalpler birdi mesafe uzaklıktı sadece.

Saat 10'da kalkmıştım gerçi akşam uyuduğumu pek söyleyemem, onun gideceğini düşündükçe ağlamak istiyordum ama ağlayamıyordum gözlerim ağladığım için şişiyordu ve kesinlikle beni ele verirdi ve efe'nin bunu görmesini istemiyordum , onu üzmekte istemiyordum ama yokluğu beni çok üzücekti bunu da biliyordum. Bu gün beraber bir dövme yaptırmaya karar verdik , bizi ve aramızda ki mesafeyi temsil edicekti.

Yataktan kalkmış ve dolabımın karşısına geçmiştim , hava bu gün güzeldi o yüzden beyaz bir pantolon siyah bir crop ve üstüme salaş beyaz bir gömlek aldım. Üzerimi giyip aynanın karşısına geçtim gömleğin önünü açık bırakmıştım ve güzel olmuştu şimdi neden hep siyah beyaz giyiyo demeyin ben tam bir siyah beyaz aşığı insanıyım genel olarak dolabım da öyle renk kıyafetler var , efe de benim gibiymiş siyah ve beyazı çok seviyormuş onunla ortak noktalarımızı gördükçe seviniyordum.

Üzerimi giymiştim saçlarımı yapmıştım ve ben bunları yaparken efe apartmanın önüne geldiğine dair mesaj atmıştı , siyah çantamın içine cüzdanımı ve telefonumu koyduktan sonra odadan çıktım ve annem'e öpücük verdikten sonra evin çıkış kapısını açtım siyah beyaz adidas ayakkabılarımı aldım ve giydim kapıyı kapattım ve asansörün önüne geldim ve tuşa bastım , ineceğim kata gelince kapı açıldı ve asansörden çıktım.

Efe'yi gördüm cam çıkış kapısının önünde yine beni bekliyordu buraya geldiği zamandan beri çocuğun neredeyse saatleri beni beklemek ile geçmişti. Bu arada size söylemeyi unuttum efe'den anneme bahsetmiştim ve fotoğraflarımızı göstermiştim çok sıcak yaklaşmıştı ve bir gün kendisinin de tanışmak istediğini söylemişti bu gün efe'ye de bundan bahsetmem gerekti.

Kapıdan çıktım ve efe'nin arkası bana dönüktü bende hemen arkasından ona sarıldım, ellerini hemen arkadan beline sardığım ellerimi tuttu. Ellerimi biraz ondan ayırdı ve bana döndü ellerini vakit kaybetmeden belime doladı ve saçlarımı kokladı ve minicik naif bir öpücük bıraktı allahım ben bu çocuğun her bir dokunuşuna düşüyordum , bana kendimi bir bebek gibi hissetiyordu dokunuşları çok yumuşak ve korkaktı sanki kırılacak birşeymişim gibi davranıyordu bana.

Yanında olduğum da çocuksu bir mutluluğa kapılıyordum , onunla geçen 2 günüm öyle güzel öyle anlamlıydı ki şimdi gideceği zamanı düşündükçe bir yanım bir boşluğa , yani onsuzluğa çekiliyordu evet bizim de kaderimiz böyleymiş diyerek avutuyorum kendimi ama avutmak da bir yere kadar teselli ediyor beni.

Ne kadar süre sarılmış bir şekilde apartmanın önünde bekliyorduk bilmiyordum , ama şuan asla ondan ayrılasım yoktu ve efe'de bunu anlamış olacak ki ne bir şey söylüyor nede hareket ediyordu kokumu içine çekiyordu bunu nefes alış-verişlerinden hissediyordum. Birbirimizden biraz ayrıldık ve yüz yüz'e baktık efe'nin gözlerinin dolu dolu olduğunu gördüm.

Hayır lütfen bana bunu yapma şuan senden akacak bir damla göz yaşı beni daha beter ederdi. Ben ağlamamak için direniyordum ama efe sanki direnmek yerine yanımda ağlamak istiyor gibiydi ama o ağlarsa bende hiç durmadan onun hemen ardından ağlamaya başlardım o yüzden o güzel renkli gözlerinde ki kötü bulutların gitmesini istiyordum.