Aynı Gök'yüzünde

~14~

YENİ BİR BÖLÜM İLE MERHABA HEPİNİZE KEYİFLİ OKUMALAR...❤

21.01.2022' saat:08:00

Varlığı ile mutluluğu bulduğunuz insandan bir anda vazgeçebilirsiniz , eğer gerçek bir kalp kırıklığına sahipseniz. Efe adını bile söylemek istemediğim biri haline geldi o kadın sesinden sonra ona kendisini anlatması için 1 saat verdim ama ağzını açıpta tek kelime etmedi bana. O gün orada bitmesi gereken duygular bitti , ve ben Antalya'ya dönüp üniversite sınavlarına deliler gibi çalıştım. Okul öncesi öğretmenliği kazandım , tek sıkıntım istanbul'da olmaktı onun nefes aldığı şehirde ne yaşamak nede nefes almak istemiyordum ama mecburdum.

Ailem ile öğrenmiştim hangi okul'u kazandığımı İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ-CERRAHPAŞA istediğim bir okul'du efe hayatımdayken onunla aynı şehirde olmak sürekli birbirimizi görmek için istanbul'da ki okullara bakıyordum genel olarak. İlk kazandığımı öğrendiğim zaman asla gitmek istemedim ama kendi geleceğim için gitmeye karar verdim biri için hayata küsemezdim devam etmem ve görmem gereken bir çok şey vardı.

Bunu öğrendikten sonra ailem'de benimle birlikte gelmek istediler ve geldiler. Antalya ile bir süre bağımız kesildi annem ve babam işlerini istanbul'dan sürdürecekler yeni evimize alışmaya çalışıyoruz. Oturduğumuz apartmanı bizzat ben seçmiştim , nedeni ise bizim dairemiz en üst katta ve teras'a daha yakındı evden çıktığım gibi teras'a çıkıyor ve orda ki koltuğa oturup bazen kitap okuyor bazen ise gökyüzünü izliyordum.

Bazen gökyüzünü izlemekten de nefret etmiyor değildim , efe'nin bana aynı yerde değiliz ama aynı gökyüzüne bakıyoruz dediği günler hala hafızamda ve bu beni çok zorluyor sürekli bunu hatırlamak bana acıdan başka bir şey vermiyor. İlişkimizi bilen annem bile ağzını açıp tek kelime etmedi ben üzülmiyeyim diye o da istanbul'a gelmemizi pek istemedi ama üniversite'm iyiydi ve geleceğim güzel olsun istiyorsam okumam lazımdı.

Okul başlayalı 4 ay olmuş ve ilk tatile çıkmıştık , bölümüm için çok zor diyemem çocuklar için hikayler oluşturmak , yeni yeni oyunlar türetmek çok güzel bir şey onlarla bir öğretmen olarak tanışmayı çok istiyordum.

Onu görmeyeli 8 ay 28 gün oldu. Hiçbir şekilde ne bir mesaj nede bir arama vardı ki zaten arayamazdı da çünkü her yerden engelliydi. Onunla olan resimleri silmek öyle zordu ki ama yaptım başardım eskileri geride bırakmak gerekir bende bunu yaptım , yapmakta zorundaydım.

Evet size şuan'a kadar olan her şeyden bahsettim , şimdi yaptıklarıma gelelim hazırlandım ve evden çıkıyorum bu gün kız arkadaşlarım ile buluşacaktım. Burda gezerken onu görmekten de korkmuyor değildim yüzüne bakmak dahi istemiyordum. Apartmanın güvenlik kapısından da çıktım ve arabam'a bindim.

Arabayı çalıştırdım ve kızlarla buluşacağımız kafeye sürmeye başladım. 20 dakikalık bir araba yolundan sonra kafeye gelmiş ve içeri girmiştim. Kızlarla olan masaya yürürken masada bizim kızlar harici bir kız daha gördüm yüzü tanıdık geliyor ama kim olduğunu çıkaramıyordum bir türlü. Masaya geçtim ve kızlarla selamlaştım sıra o kız'a geldiğinde ise donup kaldım.

Bu kız efe'nin evinde ki kızdı o gün efe'nin açıklama yapmasını beklerken kapı'da onu da görmüştüm. Onun beni tanımadığına emindim tokalaştık ve ben yerime oturdum. Kızın gözlerini sürekli üzerimde hissediyordum ve rahatsız oluyordum bir şey dememek içinde kendimi zor tutuyordum.

1 saat sonra;

Saatler birbirini kovarlarken edilen muhabbet'ler herkesin yeni konular açmasına vesile oluyordu. Hepimiz yavaş yavaş masa'dan kalkmış ve vedalaşıyorduk. Aynı zamanda kafe'nın çıkış kapısında durmuştuk deniz ve müge benimle geliceklerdi diğerleri arabaları ile gelmişti tam yürümek için haraket ettiğimiz sırada bir araba geldi ve durduk.