Artist misin oğlum?

İlk Adım Hikayesi

Meriç

"Oğlum bula bula orayı mı buldun kalacak?Paramız mı yok niye daha iyi bir yerde tutmadın evi?"

"Annecim herşeyi çok abartıyorsun, daha kaç kere bunu konuşacağız, bir kere ev bulmak burada çok zor, ikincisi ben burayı seviyorum. Alış artık buna,neyse kapatıyorum ben dersim var.

"Ben diyeceğimi dedim oğlum senin bileceğin iş, başına bir şey gelmesinde oralarda."

"Annecim lütfen, iyiyim ben çocuk da değilim kendimi korurum."

"Ben de ondan korkuyorum ya işte oğlum."

"Annecim lütfen ama ya hadi bak dersim var daha bir sürü. Söz tamam çok dikkatli olacağım ."

"Söz verdin bak?"

" Söz annem söz."

"Peki madem , dikkat et kendine oğlum, babanın selamı var kardeşinin de. Hepimiz seni çok özledik."

"Ben de sizi özledim, hadi dikkat edin kendinize, sen de selam söyle,tüy yumağımı da öp."

Telefonu kapatıp masaya bıraktım ,saate baktım. Gece yarısına geliyordu, masada dağılmış olan dosya kağıt ve kalemlerime bakıp iç çektim.

'Daha fazla çalışma Meriç yoksa beynin yanacak'

Cama yürüyüp bir nefes alma isteği ile perdeyi aralayıp camı açtım.

Hafif hafif çiseleyen yağmurun kokusu vardı, sessiz sokakta damlaların sesi kulağa hoş bir ahenkle geliyordu.

Kollarımı camın pervazına dayayıp gözlerimi kapattım.

Huzur kokuyordu. Bu duygunun tadına varırken duyduğum ayak sesleri ile  gözlerimi hafifçe araladım.

Önce yola gölgesi vuran uzun bedenin bir an sonra kendisi görününce hemen tanıyıp camdan uzaklaşıp biraz kenara kaydım.

Gelen Cengiz'di ve ben refleks olarak yaptığım bu hareketi çok gereksiz buldum.

Yine de geçip gidene kadar bekleyip sonra köşeyi dönene kadar da ardından baktım.

Ne işi vardı bu kadar geç saatte sokakta, nereden dönüyordu kimbilir.

Kemal abinin dediğine göre Cengiz'in kendine ait küçük bir mekanı vardı, genelde akşam dokuz buçuk civarı kapatıyordu mekanı ve eve araba ile on dakika mesafede bir yerdeydi. Saat ise şu an geceyarısıydı. Yani çok geç kalmıştı.

Omuz silktim.

'sevgilisinden mi geliyor'

Bunları neden düşündüğümü bilmeden bir iç çekip camı kapattım.

Masanın başına dönüp eşyalarımı toplamaya başladım, o an aniden gelen ve birbirine karışan garip sesler doluştu odaya. Kavga ediyor gibiydiler. Merakla elimdekileri geri bırakıp cama yürüdüm. Açıp başımı uzatınca sokağın yokuş yukarı kısmında sokak lambasının altında itişen bir kaç kişi gördüm, benden oldukça iri olsalarda benimle aynı yaşta gibiydiler.