Saye'

Kurşun'

"Bir çift kelime kıtaları birbirinden ayırır."

20.35

Bölüm şarkısı: Elley Duhé- Middle Of The Night

Nefret neydi?

Nasıl bu duyguya kapılırdık?

Biri size çelme taktığında kötü, elinizi tutup kaldıran iyi mi oluyordu?

Keşke hayatı kitap gibi okuyabilseydik. Hata yapmaktan kaçınır, pişmanlıklarımızdan kurtulurduk.

Bir hatamı seviyordum.

Bu mahallede yaşamam bir hataydı. Ama bunu seviyordum.

Sevme nedenim bir başkaydı.

Kötü ve baskıcı bir aileye sahiptim. Çok kez ceza almış, çocukluğumdan beri dayak yemiştim.

Uygar beni her seferinde kurtarmıştı. Yaralarımı saran biri vardı. Bunu elimin tersiyle itemezdim. Kabullenme nedenim buydu. Ondan kaçsam bir ömür ailemin altın balığı kaçırdın laflarını çekecektim.

Bir kere her istediğim oluyordu.

Canım bir şey çekse saat kaç olursa olsun dışarıdaki adamlara söylerdim, anında elimde olurdu.

Böyle lüksü nereden bulabilirdim?

■

Yarım saat öncesinde Uygar aramış, yemek için hazırlanmamı istemişti.

Masada bile oturamıyorken neden ısrarla orada olmam gerektiğini çözemiyordum.

Üzerime normal bir kot pantolon ve basit bir büstiyer giymiştim. Ailesinin yanında böyle olursam edepsiz damgası yiyeceğimi bildiğim için üzerime ince uzun bir hırka giydim.

Kapı çaldığında hızlı adımlarla gidip açtım. Gelen Uygar'ın en iyi adamlarından biri olan horoz'du. Burada isimden çok lakap kullanılırdı.

Gerçek adı Muhammet'ti.

"Yenge seni götürmeye geldim. Abimin işi uzamış." Dedi.

İşi muhtemelen racon kesmekti.

Başımı sallayıp usul adımlarla dışarı çıktım. Sokağın başında bir kargaşa vardı. Horoz görmemi istemiyor olmalı ki adımları hızlıydı. Kaşlarımı çatıp o tarafa baktım.

Birden silahlar patlamaya başlayınca koşarak arabanın arkasına saklandım. Çığlık atmıyor ya da panik yapmıyordum.