Saye'

'Garam'

"Garam; şiddetli aşk, arzu."

00.15

Bölüm şarkısı: Dolu Kadehi Ters Tut- Karanlık

Her insanın iki yönü vardı.

Herkese gösterilen taraf ve içinde tutulan hisli kısım.

İki isimli insanları daha rahat ayırabilirdik.

Ben bu mahallede Nil, odama çekildiğimde Hira oluyordum.

Farklar; o gün yaşadığım olayların acısını gece kendime zarar vererek çıkartmamdı.

Kısaca, Nil Hira'dan nefret ediyordu.

Hoş, Uygar da beni severdi ama en çok o zarar veriyordu.

Ona herhangi bir zararım olduğunu düşünmüyordum açıkçası. Bana katlanmak isteyen kendisiydi. Beni bu şekil kabul etmesi ya da etmemesi tamamen kendisine aitti, beni irdeleyen bir durum yoktu.

Geceydi.

Hamağımda ay'ı izliyordum. Saat çok geç olmadığı için içeri girmemi gerektiren bir durum yoktu. Saat on ikiyi geçerken Uygar'dan uyarı gelirdi zaten. Telefonumu açmazsam eve kadar gelir, ben eve girene kadar da gitmezdi.

O yüzden zerre ilgilenmiyordum saatle.

Yanıma aldığım güya boğazımı yumuşatacak olan soğumaya yüz tutmuş kahvemi elime aldım. Yavaşça bir yudum alırken henüz içilebilir sıcaklıkta olduğuna kanaat getirdim. Soğumadan içersem hem ben hem midem rahat edebilirdik. Aksi takdirde tüm gece kasılan mideme lanet edecek, sabaha kadar uyumak için debelenecektim.

Kapı büyük sayılabilecek bir şiddetle açıldığında hızla o tarafa döndüm. Saat on biri geçmişti. Ailem pek misafirliğe gitmeyi sevmediğinden evimize gelen pek olmazdı. Hele de saat bu saat iken gelen hiç olmazdı.

Uygar'dan başka.

Sarsak adımları ile bahçeye girdikten sonra aynı şiddetle kapıyı çarptı. Güzel sayılabilecek yüzünü kaldırıp gözleriyle bahçeyi taradı.

Beni arıyordu.

Bakışlarımız çakıştığında çehresini izledim. Demircioğullarında genetik olan çenesindeki gamzesi, dolgun ve soluk dudakları, her zaman çatık duran kaşları ve bakmaya yürek isteyen çakır gözleriyle tam bir bütündü.

O biraz fazla yakışıklıydı.

Onu sarhoş gördüğüm çok nadirdi. En son dedesi öldüğünde sarhoş olup kapıma dayanmıştı. Henüz çocuktuk. On altı yaşındaki bir ergenin sarhoşluğu kadar saçmaydı.