Saye'

'Lahza'

'Çaba her daim kazanmaktır. Hedefin olmayan olsa da bir şey kazanırsın.'

00.00

Bölüm şarkısı: Duman- Aman Aman

İyi okumalar..

Ben Hira Nil Gündüz.

Kalbiyle mantığı beraber çalışan kız.

Kafa karışıklığını içinde dirdiremeyen kız.

Nasıl oluyordu bilmiyordum.

Mantık denildiğinde ilk akla gelen insandım ben.

Ondan sonra.

Uygar'dan.

Aşk neydi?

Bana kalırsa, aşk insanın mantığını bile yenen tüm hücrelerini onunla dolduran bir duyguydu. Kan yerine aşk akıyordu bazen damarlarımızda.

Sonra bir köprü kurulurdu.

Bir ucu kalpte diğer ucu beyinde.

Tam ortada sabit durmazsan o köprü yıkılırdı.

Altında kalan sen olurdun.

Aşk aslında bir kumardı.

Tüm her şeyini koyduğun masadan ya beraber kalkardınız ya da sadece umudunu alır giderdin.

Umut hep kalırdı.

Çünkü bir insandan umudunu alırsan geriye kalan hiç olurdu.

"Gel yanıma." Dedi. Sesi yumuşaktı.

Bana karşı gardını indirmezse ona sığınamayacağımı biliyordu.

Ona doğru iki adım attım. Aramızdaki mesafe çok az olsa da vardı. Kollarını açıp sığınmamı bekledi.

Şimdiye dek, hep bu olurdu. Ne olursa olsun arkamda duran tek oydu. Onlarca kez canını sıkacak şeyler yapmıştım. Bana kızsa da durumu hep halletmişti.

Huzurluydum.

Belki de ilk kez kolları arkasındayken istekliydim. İçim ilk kez daralmamış, beni rahatlatmıştı. Kalp atışlarını duymak yeniden yaşadığımı hissettirmişti.

Varlığı beni mutlu etmişti.

"Hira'm. Ne oldu birtanem? Anlat bana halledelim."

Nefesimi tuttum.

Gerçekten sorunum neydi?

Aptaldım.

Ona vicdanım rahat etmedi desem kaçıncı kez kırmış olurdum?

Gerçekten öyleydi.