Saye'

'Yaralı'

'Selenophile...' -Ayı seven insan

10.47

Bölüm şarkısı: Mabel Matiz- Zor değil

İyi okumalar..

"Buz gibi olmuşsun, hasta olacaksın."

Birbirine yapışmış göz kapaklarımı zorlukla aralayıp yanıma oturmuş Uygar'a baktım.

Saat kaçtı?

Muhtemelen ayı izlerken uyumuştum. Bahçemizde benim için koca bir hamak vardı. Bundan önce yere yattığım için defalarca kez hasta olmuştum. Uygar da bir sinirle bu hamağı yaptırmıştı.

Yavaşça doğrulmaya çalışırken karnıma giren sancıyla yüzümü buruşturdum. Yine de Uygar fark etmesin diye yavaş hareketlerle doğruldum.

"Saat kaç?" Diye sordum merakla.

Asla düzelmeyen çatık kaşlarını itinayla hava kaldırıp gözlerime baktı.

"İki."

Şaşkınlıkla açılan gözlerimle hamaktan indim.

Yaklaşık dört saattir burada uyuyordum.

"Vazgeçemedin şu huyundan keçi." Dedi tebessüm ederken.

Aklıma gelen anılarla derince gülümsedim.

Sene 2006.

"Anne özür dilerim bir daha uyuyakalmam n'olur kitleme kapıyı."

Küçük Nil hıçkırarak ağlıyordu. Henüz beş yaşındaydı. Buna rağmen yaşıtlarının aksine oyuncaklar yerine ay ve güneşi izliyordu.

Her gece olduğu gibi dün gece de ayı izlemek için gece dışarı çıkmıştı. Ama nasıl olduysa uyuyakalmış, fena hastalanmıştı.

Öyle ki, havale geçirmiş olması annesini korkutmuş, artık gece dışarı çıkmasını yasaklatmıştı.

Eh, Nil'e yasak işlemediği için kapıyı kitlemeye karar kılmıştı.

Ama Nil sanki annesiz kalmış gibi ağlıyor, yalvarıyordu.

Annesi yine de izin vermeyince evden çıkmış sokağın başındaki parka gitmiş, ağlamaya orada devam etmişti.