Me and You [på vent]

Kapittel 13

Okei pausen har vert alt for lenge sorry, men nå skal eg prøve og få skrevet meir på denne historien viss forsatt folk vill lese da. Blir desværre og eit lite kapittel, men skal komme eit nytt om ikke for lenge. 

- Mailinn

Når eg snudde meg og såg bort på Sofie igjen så var hun forsatt med barbiene. Eg som virkelig hadde håpet at eg hadde sett feil at krangelen våres kunne bli fikset. Det var egenlig som eit slag i magen. Alt inni meg hadde stoppet for ein stund før handa til Oliver kom forann fjeset mitt, og eg rødmet. Eg hadde vert heilt borte to ganger på dei siste 5 minuttene noe så flaut. Eg såg på han med eit uskyldig smil. "Vi bør komme oss til timen" Sa han og like etter ringte det inn. Hvordan viste han at det skulle ringe inn akuratt da? Oja ja han har ei klokke selv han kan se på Dumme meg. Eg nikket, men sa ikke noe eg berre gikk bortover med han for å komme meg til timen. Blikket mitt låg enda litt på Sofie og barbiene. Veeent hvorfor la ikke eg merke til det før nå? Hun har på seg eit kort skjort, ovedrevet med sminke og eg kunne se deler av BHen hennes. Hva har skjedd med hun? Vi har da ikke vert uvenner så lenge at hun skal kle seg som ein av Barbiene. Eg blei kvalm berre av tanken før eg snudde meg vekk og såg mot Oliver. Han var virkelig der for meg, men når eg såg han så såg eg for meg kysset. Ville eg noen gang se på han som eg gjorde før? Ville eg noen gang stole på han?