I Love You My Mr. Genius

Chapter 30

IVO'S POV

I woke up in a field full of flowers. Walang ingay sa paligid. Only the chirp of the bird can hear. It's too peaceful. Ang sarap sa pakiramdam.

Pero bakit ba ako andito? Alam ko dadalhin ako ni kuya sa hospital kasi daw nag bleeding daw ako.

Tumayo ako at nagpalinga-linga. Wala akong makita kahit na isang tao kaya nagsimula na akong maglakad-lakad. Napakaganda ng lugar. It was like a field full of different kind of flowers at lahat sila namumulaklak. May mga malalaking puno din sa paligid. From afar, I can hear a falls. Madaming ibon din sa taas. The wind is not that cold. Parang nang eengganyo ito na humiga ako at matulog ulit. I'm not in to flowers that much but I really appreciate this place. It make me want to stay here, forever.

Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang makita ko ang falls. Napangiti ako dahil napakaganda nito. It's high but not scary. Sa taas ng falls ay may dalawang rainbow na parang nagsisilbi na arko ng falls. The water is so clear. May kalamigan din ang hangin but it did made me shriver. Ang sarap ng dantay ng tubig sa aking balat.

Itinaas ko ang puting pantalong na suot ko bago ako nagtampisaw sa tubig. The water is cold but good. Parang may kung ano sa tubig na lalong gumaan ang aking pakiramdam. It was like a healing water.

Nagpatuloy ako sa pagtampisaw ng tubig. I collect stones at pinagpatong-patong iyon. I want to dive doon sa malapit sa falls mismo kaya naman hinubad ko ang aking damit. I didn't hesitate because the water and the place is so good. I want to stay here.

I keep on diving, enjoying ever edge of the falls. It' so refreshing at hindi pa ako nakakaramdam ng ganito. I feel very relax and ease. Parang wala akong iniintinding kahit ano.

Nang magsawa ako, umahon na ako. I wear my clothes. I look around kung saan ako pwede magpahinga and I saw a cottage sa hindi kalayuan sa lugar.

"Are you okay now?" Napatigil ako sa paghakbang. Lumingon ako and I saw a little girl. Ang ganda nga. Her hair is jet black, mahaba iyon at bagsak na bagsak. She has a curtain bangs na bagay na bagay sa kanya. She is smiling to me and it reminds me of Slater's smile. Halos hindi nagkakalayo ang mukha nila ni Iyah. Mas matanda lang ito ng kunti kay Iyah actually. She is also wearing a white dress na may pink belt and white sequence as a design. She's has a butterfly clip on her hair at may nakalagay sa braso nya na flower crown. Siguro ay ginawa nya iyon pero hindi masuot kasi may clip sya.

"Sino ka?" Tanong ko. Dapat sa ganitong sitwasyon, matakot na ako. Kasi diba sa mga drama ganito. Yung nasa isa kang liblib na lugar tapos may darating na engkanto na nag aanyong tao tapos kakainin ka. But I can't. I mean, I really can't feel any fear. Gusto ko pa nga syang yakapin eh. Napakaganda nya.

"Wag mo na alamin kung sino ako. It will make you sad once you go back. Importante, ayos ka na, diba?"

"Kinda."

"Good. This one is for you. Let me put this to you pweash."

Natawa ako. I nod my head tsaka ako umupo para magpantay kami. She, then, put the flower crown she is holding to my head.

"You're so beautiful." Wika nung bata.

"Thank you. Kaw din ang ganda mo."

"Syempre, maganda ka eh. Sadly this will be the first and last time that I will see you. Pa hug po pweash."

Nagugulugan man ay niyakap ko sya. I can feel something. I can feel some connection between the two of us pero hindi ko alam kung ano. I can't name it but it so strong.

"Please take care of my twin. Be carefull next time okay." Wika nung bata tsaka sya kumalas ng yakap.

"Hindi ko maintindihan." Sabi ko.

"I tell you a story." Tumango ako. I reach my hand. "Doon tayo." Tinuro nya ang cottage na dapat ay pupuntahan ko.

I walk with her. Hindi ko maialis ang mata ko sa maliit nyang kamay. It so soft and warm. Parang may humahaplos sa puso ko.

"I have a twin pero we decide na maghiwalay." Panimula nya ng makarating kami sa cottage
May duyan sa gilid nun at doon kami umupo.

"Why?" Inayos ko ang pagkakaupo nya sa duyan.

"Kasi alam namin na parehas kaming mawawala pag magkasama kami. Pero kung maghihiwalay kami, isa sa amin mabubuhay at makakasama mo."

"Hmm. Asan ngayon ang kakambal mo?"

"He is still with the Creator. I go first kasi ako naman talaga ang panganay sa aming dalawa. But sad to say, ako din yung mawawala. Pero ayos lang yun. You will have him, soon. Just make sure na mag iingat ka na. Don't stess yourself to much. Tell his dad na wag mainis kasi sobrang abnormal nya."

"Grabe ka sa kapatid mo ha." Natatawa ko na sabi pero naiiyak ako.

"Abnormal naman talaga sya eh. Name him Aizen, mommy."

Gulat akong napatingin sa kanya. She called me mommy.

"Anak ba kita?"

She just smile. "Secret."

Napanguso ako. But if she's my child, paano nangyari na ganito na sya kalaki eh hindi pa naman ako nanganganak? Baka trip nya lang akong tawagin na mommy. Hayaan na nga.

"Matagal ka na ba dito?" Pag iiba ko ng usapan.

"Two months. Later I go back to our Creator to be His angel. Tapos na kasi ako dito eh. I just need to meet you."

"Why?"

"Kasi malulungkot ka eh. Gusto ko lang din makita at makausap ka tapos mayakap ka. I will never experience it kasi. At least before I go back to Him, I exprienced it na."

Napatango nalang ako.

"Basta mommy, wag ka na mastress masyado. Daddy love you so much. He love us. He love you. Wag ka na din masyadong lutang please."

"Hindi naman....." Hindi ko natuloy ang sasabihin ko kasi bigla syang bumaba sa duyan. Humarap sya sa akin at ngumiti.

"Oras ko na mhie. I need to go back to Him. Balik ka na kina lola. They are worried to you."

Muli nya akong niyakap. She even kiss me. "I love you mommy and I will always will. Soon, ipapadala namin sayo ang kakambal ko. Take care always mommy ko."

"Can I know your name?" I hold her hand pero unti-unti na iyong nawawala.

"Natasha Gail Morgan, your first child mommy."

"How?" First child? Paano nangyari?

"You will know later po. But don't cry and don't hurt yourself. Don't be mad at daddy. It's my destiny, wala ka dapat sisihin. Basta tandaan mo love kita. Love ko kayo ni daddy."

Hindi ko na ako nakapagsalita dahil bigla nalang syang nawala. Then the whole place turned black.

I close my eyes, at ng minulat ko iyon, nasa ibang lugar na ako.

"How can we tell him daddy?" Boses ni mommy yun. "Paano nati sasabihin sa kanya na wala na yung baby nya and Slater is in critical condition?"

Ano daw? Wala na yung baby ko? How? Why?