Silinmiş Kırıntılar

Bölüm 6

Size süpriz yapayım dedim. Bir günde iki bölüm ^_^ çok merak edenler oldu bende haftasonu yazacaktım ama bekleyemedim aklımdayken hepsini yazayım dedim :))
Iyi okumalar herkese...

Eğer bu bölümde vote sayımız artarsa haftasonu bi suprise yapıcam
:)) okuyan herkesi çok seviyorum ^_^

- Saçmalama ben kesinlikle senin olmıcam çağatay zaten olamam da biliyo musun ? Neden.

- Neden hanımefendi.

- Senden tiksiniyorum seni seni sevmiyorum artık bu yaptıkların akıl alır gibi değil sen böyle birisi değildin ve değilsin de.

- Beni sen bu hale getirdin Pınar.
Son günlerde çok degiştin farkında degil misin ?
Ama ben biliyorum o adam değil mi ? O adam aldı senin aklını başından...

- Hayir Hayır o değil. Ben artık değişmek istiyorum anlıyo musun ? Beni..
Bu değişimimde sen olmicaksin artık benim için bi hiçsin anladın mı? Hiçsin.
Ellerimi başımda kenetleyerek ağlamaya başlamıştım.
Takatim kalmadı artık son bi haftada neler oldu. Neler bitti. Hiçbişey hakkımda bi fikrim yok artık ben eski ben değilim ve bundan sonrada ben bambaşka birisi olmaya karar verdim.

- Pınar A-Ağlama nolur.

- Neden hani bana bişey yapacaktın yapsana hadi ben zaten hiçbişeyi düşünmüyorum artık görmüyor musun ? Ben seni sevmiyorum..

- Madem öyle beni sevmiyosun artık hiçbişeyin anlamı kalmadı..

- Çağatay  sinirli bi şekilde ellerimi sıkmaya başladı çok kötü sıkıyordu ki bu canımın yanmasına neden oluyordu..
Sonrasında ise beni yatağa doğru bileklerimden bastırıp sürükleyerek götürmeye başladı çok korkuyordum herşey cesaretle söylenilen bi söz değilmiş meğerse...
Yatağa doğru atti beni onu tanıyamıyordum artık bambaşka bi Çağatay vardı gözlerinde o benim prensim olan Çağatay degil kötü kalpli kral gibiydi gözleri... öfkeli ve sinirli..
Sonrasında ise gömleğinin içindeki tişörtü çıkarmaya başladı ve altında pantolonu ile kalmıştı üstüme geliyordu...ve geliyordu..
En sonunda altında kalacak şekilde üstüme çıktı... Çok korkuyordum..

VE O KORKUYLA ÇAĞATAY'IN
KAFASINA MASANIN ÜZERİNDE DURAN BİBLOYLA
VURMUŞTUM...

Bayılmıştı..
Ama neden kafasında kanlar vardı. ..
Ben ne yapmıştım.. Çağatay'ı mı ?
Öldürdüm düşünmek bile istemiyordum..Çağatay'ın ölme düşüncesini..
Sokağa çıkıp o anki şokun etkisiyle koşmaya başladım hemde nereye gideceğimi bilmeden..

Sadece hunharca ağlıyordum..
Kime gidebilirdim kime söyleyebilirdim..
Korku dolu düşüncelerimle Çağatay için ağlıyordum ya da ya da karakola mı ? Gitmeliyim...
Kafam öyle dondu ki..
Kıvanç kıvanç'ı arasam o belki bişey bulabilir..

- A-alo kıvanç.

- Pınar noldu neden sesin kötü.

- B-ben çok kötü bişey yaptım.

- Nolduu pınar korkutma beni.

- Ben galiba çağatay çağatay'ı öldürdüm.

- Nasıl diye sormıcam hemen oraya geliyorum nerede olduğunu söyle..

- Yanımda bi okul var **** ***** lisesi lütfen çabuk gel.

YARIM SAAT SONRA. .

- P-pınar noldu gözlerin mosmor..
- B-ben Çağatay'ı öldürdüm Kıvanç ben yaptım..

- Hayır hayır güzelim sakin ol hiçbişey olmamıştır lütfen ağlama artık şimdi oraya gidicez.

- A-ama kıvanç kafasindaki kanlar ?

- Güzelim yeter ki sakin ol ben bakıcam hadi bu soğukta burda durma sizin eve gidiyoruz çözücem ben herşeyi...

Bizim eve doğru ilerliyorduk..
Çok az kalmıştı içimi korku kaplamıştı acaba Çağatay öldü mü ?
Ben bi insanı nasil oldurebilirim diye düşünmüştüm...
İnşallah bişey olmamıştır.
Ve işte evin önüne geldik.

- Pınar hadi girelim.

- "titreyerek" çok korkuyorum kıvanç çok.
Girmek istemiyorum.

- TİTREME NOLURSUN TİTREME!
hiçbişey olmadı bak göreceksin.

- P-peki.
Yavaş adımlarla odaya doğru ilerliyorduk...
Gördüğümüzde Çağatay en son bıraktığım haldeydi.
(Allahım Çağatay Çağatay'a bişey olmuş olmasın)
Kıvanç Çağatay'a doğru gidiyordu.
Boğazından yaşayıp yaşadığına bakıcaktı ki birden Çağatay parmaklarını kımıldattı..

Allahım...
Allahıma şükürler olsun.

ÇAĞATAY İÇİN HALA BİR UMUT VAR !!