Firuze'den
Emre ile aramız da bir soğukluk vardı. Eve gelmiyordu yüzüme bakmıyordu sadece içiyordu. Bir karar vermiştim burdan gideceğim kaçacağım. Sonucu ne olursa olsun. Gamze'nin yanına gidemem Araf var holdinge gitsem bulur. Eve gitsem dakikasında gelir. En iyisi bir otele gitmekti. Hemen üstümü giydim ve yanıma bir miktar çok az denilecek kadar para aldım. Bir de herkesten sakladığım kredi kartımı sonuçta limiti yoktu. Nüfus cüzdanımı Emre almıştı ama her zaman gittiğim otele gideceğim için problem olmaz. Yanlış anlamayın bazen Gamze ile tartışırdık bazen kafa felan dağıtmak isterdim oraya giderdim işte. Her şey kolaydı ama dışardaki korumalar zordu. Hemen kendimi korumaların önüne attım ve "yardım edin bebeğim bebeğim" diye bağırmaya başladım. Biri yanıma geldi koşarak ve beni tuttu hemen bir kaç kişi daha geldi. "Ne oluyor Firuze hanım?" "B-Ben hamileyim bebeğim gidiyor çabuk hastane..." demeden bayılmış gibi yaptım. Sonra bunlar beni hemen arabaya taşıdılar hastaneye geldiğimizi anladığımda burnuma pis pis serum kokusu yayılmıştı. Burası galiba en yakın hastane felandı. Hemşireler doktoru çağırmaya gittiler beni odaya bırakır bırakmaz. Tahmin etmek zor değildi. Korumalar çoktan Emre'yi aramış ve kapının önünde beni bekliyorlardı hemen pencereye doğru gittim aşağıda koruma yoktu çünkü burası arka taraftı. Ve ben 2. Kattaydım. Bize de küçükken eğitim verdikleri için zor olmamıştı ve iki katı borular ve çıkıntılara basarak indim. Hemen ana yola doğru koşmaya başladım. Bir taksi çevirmek imkansızdı o yüzden hastanenin önünde bir kaç tane vardı. Ama hastanenin önüne gidemezdim. Taksiyi elimle olduğum yere doğru çağırdım. O gelirken Emre'nin arabasını gördüm. Resmen arabayı bağırttırıyordu. Hemen taksinin arka koltuğuna bindim ve yere çömeldim. O beni göremezdi ama ben onu görmüştüm. O telaşla içeri girerken ben zafer gülüşü yaparak otelin adresini verdim ve otele doğru yok aldık. Emre beni bulacaktı biliyorum. Ama benim de ondan kurtulmam lazımdı ben onun malı değilim bunu öğrenmesi lazımdı. Ve Emre beni bulmadan ben yurt dışına kaçacağım özür dilerim Emre ve en başta senden Gamze özür dilerim....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siktir mafya mı?
General FictionOnlar acımasız yeraltı dünyasının korkulu rüyaları olan Araf Soydan ve Emre Soykıran. Gözlerini bile kırpmadan sırf sinir atmak için bile adam öldüren kimseye acımayan sadist insanlar. Ortam da isimleri geçtiği zaman herkese besmele çektirip destura...