Το παιχνιδι παιζεται με δυο

✨Κεφάλαιο 58✨

****

Γιατρος:<< Δεσποινίς Λυδία είστε έτοιμη?

Λυδία:<<Μπορώ να έχω πεντε λεπτα ακόμα μαζί του? >> λέω και ένα ακόμη δάκρυ κυλάει απ'τα μάτια μου ενώ ένας πονος κυριεύει την καρδιά μου.

Γιατρός:<<Φυσικά... >> λέει και βγαίνει απ'το δωμάτιο.

Σήμερα είναι η πιο κρίσιμη μερα όπου οι γιατροί θα βγάλουν τα μηχανήματα στον Αλεξ. Αμα ξυπνήσει εχε καλώς αλλά αν όχι.....

Του κρατάω σφιχτά το χέρι στην ζέστη μου χούφτα και η καρδιά μου χτυπάει πολυ γρήγορα.

Τα παιδιά βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο και κάθονται γυρω του.

Ο Πάνος έχει αρχίσει να κλαίει όπως και εγώ.

Πάνος:<<Κολλητέ. Να ξες θα μας λείψεις όσο τίποτα άλλο. Σε παρακαλώ βάλε τα δυνατά σου >> λέει πλησιάζοντας το κρεβάτι του.

Λυδία:<<Αν με ακους... Θέλω να ξέρεις πως σε αγάπησα περισσοτερο και από τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν θα σε ξεχάσω ποτε >> λέω με λυγμούς

Τότε νιώθω ένα φιλικό άγγιγμα από την Στέλλα στον ώμο μου

Γιώργος:<<Μπορεί να τσακωνόμασταν αλλά θα παραμεινεις για παντα κολλητός μου>>

Γιατρός:<<Λυπάμαι αλλά ο χρόνος μας είναι περιορισμενος οπότε θα χρειαστεί να τι κάνουμε τώρα. >> είπε μόλις μπήκε στο δωμάτιο

Όλοι σηκωνόμαστε όρθιοι .

Γιατρός:<<Δεσποινίς Λυδία, κυριε Πανο και Γιώργο νομίζω πως καλυτερο θα ήταν να το κάνετε εσείς>>

Εγώ κοιτάω τον Πάνο και τον Γιώργο. Επιβαιβεωνομαστε πως είμαστε και οι τρεις έτοιμοι γι'αυτό, βάζουμε και οι τρεις τα χέρια μας πανω στο μηχάνημα.

Σιγά σιγά το βγάζουμε από το ρευμα και μια ανατριχίλα κυριεύει κάθε σπιθαμή του Σώματος μου.

Περιμένουμε μερικά δευτερόλεπτα κοιτώντας τον ανυπόμονοι

Δεν έδωσε κανένα σημείο ζωής.

Λυδία:<<Σε παρακαλω άνοιξε τα μάτια σου >> λεω αλλα εκείνος τίποτα.

Γιατρός:<<Λυπάμαι πολυ... Κάναμε ότι μπορουσαμε >> λέει και κατευθύνεται προς τον Άλεξ

Εγώ συνεχίζω να του  κρατάω το χέρι μέχρι που ξαφνικά νιώθω ένα  σφίξιμο στον καρπό που κάτι μου θυμίζει. Τότε καταλαβαίνω ότι ήταν εκείνος.