Το παιχνιδι παιζεται με δυο

✨Κεφαλαιο 45✨

Υπάρχει μια άβολη υσηχια στην ατμόσφαιρα και κανεις μας δεν μιλάει. Αυτήν την στιγμή η θέα είναι υπέροχη. Μπορουσαμε να δουμε μέχρι και τους κεραυνούς από εδώ πανω .

Αλεξ:<<Σ'αγαπώ ρε γαμώτο>> ψυθιρίζει κοιτάζοντας το τοπίο.

Λυδία:<<Με λάθος τρόπο το έδειξες.>> λέω λέω σιγανά κοιτωντας τον στα μάτια

Αλεξ:<<πρεπει να με ακουσεις ρε Λυδία.>> λέει και ένα δάκρυ κυλάει στο πρόσωπο του. Πρώτη φορά τον βλέπω έτσι. Κοιτάζω τα μάτια του και διακρίνω τον πονο και την στεναχώρια που νιώθει.

Φαίνονται πρισμενα και κόκκινα σαν τα δικά μου.

Η βροχή ηρεμησε λίγο. ...

Γυρνάω το βλέμμα μου και κοιτάω άλλου αγνοώντας τον

Αλεξ:<<Μπορείς να με αφήσεις να σου εξηγήσω. Γαμώ Λυδία δεν θέλω να σε χάσω. Πες το ναι και δεν παω πουθενα τα Χριστούγεννα>>

Λυδία:<<Καλυτερα που ήρθαν έτσι τα πραγματα Αλεξ. >>

Αλεξ:<<Γιατί ρε Λυδία>>

Λυδία:<<γιατί θα υπάρξει ένα καλυτερο μέλλον και για τους δυο μας. >> δάκρυα καλουν από τα μάτια μου και εκείνος με ένα απαλό άγγιγμα τα σκουπιζει.

Αλεξ:<<Δεν νομίζω.... Να δεις που παλι θα καταλήξουμε μαζί και όλα θα πανε καλά>>

Λυδία:<< με αυτό το πλευρο να κοιμάσαι.>> ψυθιρίζω και ίσα που ακουγεται μέσα από τις σταγώνες της βροχής.

Λυδία:<<Αλεξ με πλήγωσες και δεν μπορεί να διορθωθεί αυτό σαν να μην έγινε τίποτα. Να ξέρεις δεν έχω ξεχάσει ακόμα το στοίχημα που είχες βάλει τότε και όσο σκέφτομαι την Μυρτώ πανω σου φουντωνω. >> λέω και η καρδιά μου χτυπάει πιο γρήγορα.

******
Την επόμενη μέρα

Σήμερα θα παρουμε τα αποτελέσματα για το σε ποια σχολή θα περαει ο καθένας.

Βρισκόμαστε όλοι σπίτι μου εκτός από τον Αλεξ. Θέλουμε να περασουμε όλοι στην ίδια σχολή για να βρισκόμαστε και να μην χαθουμε.

Στέλλα:<<Λοιπόν θέλω να μείνετε ψυχραιμοι γιατί κάτι πήγε λάθος>> λέει λυπημένη.

Λυδία:<<Αντε πες μας γιατί έχω αρχίσει να ανησυχώ>>

Στέλλα:<<Εμμμ..... ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑΑΑΑΑΑΑ ΑΧΑΧΑΧΑ >>

Φίλιπ:<<Καλά ρε δεν τρεπεσαι να μας κανεις πλακα ? >>

Στέλλα :<<χαχαχα έπρεπε να βλέπατε την μουρη σας. >>