Το παιχνιδι παιζεται με δυο

Σαγαπαω... να το θυμασαι μέχρι το τελος

Βρισκόμαστε στο νοσοκομείο ενώ περιμένουμε να μάθουμε νεότερα απ'τους γιατρούς.

Τι θα κάνω χωρίς αυτον.

Κι άμα δεν ζήσει? Απαπα θα ζήσει.... Ελπίζω

Έχει σπάραξα η καρδιά μου με όλα αυτά που έγιναν και έχω φάει τα μισά μου νυχιά απ'την αγωνία.

Φίλιπ:<<Εγώ μήπως να τηλεφωνήσω στον Γιώργο ? >>

Στέλλα:<<Αστον καλυτερα. Μην τον αναστατωσουμε >>

Ο Πάνος δεν μίλαγε. Απλά καθόταν στα καρεκλάκια αναμονής μαζί μου κοιτώντας το πατωμα σιωπηλός

Αχ ρε Νίκο τι μας κανεις.

Καλά να παθει ο Μπάσταρδος.. Στην Φυλακή να ψοφήσει.

Ασυνείδητα δάκρυα κυλούσαν απ'τα μάτια μου με την σκεψη πως μπορώ να τον χάσω μια για πάντα.

Αυτή την φορά δεν είναι όπως τότε που χωρίζαμε αλλά τώρα.... Είναι χειρότερο

Κάποια στιγμή είδαμε έναν γιατρό να κατευθύνεται προς εμάς.

Αμέσως όλοι σηκωνόμαστε και τον πλησιαζουμε.

Λυδία:<<Τι έγινε γιατρέ. Πως είναι? Θα γίνει καλά? >>

Γιατρός:<<Ακόμα δεν μπορουμε να πουμε τίποτα. Η κατάσταση του όμως είναι τραγική. Είναι δυνατός και αν προσπαθησει θα τα καταφέρει αλλά είναι πολυ δυσκολο ... Λυπάμαι. >>

ΤΙ,....

ΤΙ ΛΥΠΑΜΑΙ ΡΕ

ΟΧΙ ΟΧΙ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟΟΟΟ

Λυδία:<<δηλαδή .... Δεν θα ζήσει? >> λέω με έναν τόνο μελαγχολίας

Γιατρος:<<Είναι νωρίς για να ξέρουμε ακόμα.... Όμως έχει ελπίδες αλλά..... >>

Πάνος:<<Τι αλλά... Πείτε μας >>

Γιατρος:<<Αλλά δεν νομίζω να τα καταφέρει... Τα χτυπήματα είναι αρκετά..
Πάντως θα κάνουμε ο, τι μπορουμε >>

Λέει και απομακρυνεται

Εγώ κάθομαι στην καρέκλα με ανοιχτο το στόμα

Στέλλα :<< Μην ανησυχείς όλα καλά θα πανε >>>

Λυδία:<<Γι'αυτό αμφιβάλλω... Δεν άκουσες τι ειπε ο γιατρός? >>

Έρικ:<<Επίσης όμως είπε πως έχει ελπίδες>>

Δεν μπορώ να ελέγξω την συναισθηματική μου κατάσταση αυτήν την στιγμή οπότε απλά ξεσπασα σε κλάματα.