Το παιχνιδι παιζεται με δυο

"Μέχρι τον Θάνατο"

Σήμερα θα παμε αυτή την χαζη εκδρομή. Χιχιχι

Θα παμε σε ένα σκειτπαρκ εδώ στα Χανιά που είναι μεγάλο με ράμπες και τετοια.

Ευτυχώς όλοι ξέρουμε να κάνουμε σκέιτ εκτός από την Στέλλα και τον Φίλιπ.

Μετά θα παμε για φαγητο και το βράδυ θα παμε σε έναν χώρο με υπέροχη θέα και εκεί βρίσκεται και ο Τάφος Του Βενιζέλου. Τι βράδυ ειδικά είναι υπεροχα. Βλέπεις την πολη από ψηλά και τα φώτα λαμπιριζουν.

Τώρα μόλις φτάσαμε στο παρκο. Είναι άδειο. Μόνο ένα αγόρι είναι εκεί γυρω στην ηλικία μας και κάθεται και μας κοιτάει.

Το βλέμμα του συναντάει το δικό μου και αμήχανα κοιτάμε και οι δυο άλλου.

Γιώργος:<<Αντε παμε τι περιμενετε>> λέει και πηγαίνει στην ράμπα.

*μερικά λεπτά αργότερα

Ο καθένας μας κάνει κόλπα με τα σκέιτ ενώ ο Γιώργος μαθαίνει στους άλλους δυο πως να ανεβαίνουν πανω.

Εμένα μου είχε μάθει ο ξάδερφος μου οπότε ξέρω μερικά πραγματα.

Καναμε βόλτες γυρω γυρω  ενώ κάποια στιγμή βλέπω αυτό το αγόρι να έρχεται κατά πανω μου με το σκέιτ.

Εγώ δεν προλαβαινω να αντιδράσω και πεφτει πανω μου. Βρισκόμαστε και οι δυο στο έδαφος ενώ εκείνος είναι από πανω μου.

Αμέσως τρεχει ο Αλεξ προς το μέρος μας.

Λυδία:<<Αγόρι μου πας καλά δεν βλέπεις μπροστά σου;>>

<<Εγώ; εσυ μωρη δεν με είδες>>

Λυδία:<<ΠΟΙΟΝ ΕΙΠΕΣ ΜΩΡΗ ΡΕ ΜΠΑΣΤΑΡΔΕ>>

<<ΠΟΙΟΝ ΕΙΠΕΣ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ ΡΕ>>

Λυδία:<<ΕΣΕΝΑ ΕΙΠΑ ΡΕ. ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΣΤΡΑΒΟΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΚΟΥΦΟΣ>>

τότε τον βλέπω να θυμώνει ακόμα περισσοτερο. Σφίγγει τις μπουνιές του και με πλησιαζει ακόμα περισσοτερο. Οι μυτες μας βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής ενώ με κοιτάει στα μάτια με θυμό.

Ο Αλέξης όμως μπαίνει ανάμεσα μας και του κόβει την φορά.

ΕΤΣΙ ΠΑΡΤΟ ΡΕ. τι ωραιο να έχεις νευρικό γκομενο.

ΑΚΟΥ ΕΚΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΣ ΜΩΡΗ. ΑΝΤΕ ΜΗΝ ΠΩ ΤΙΠΟΤΑ.

Αλεξ:<<Να σου πω φλώρε. Στην κοπέλα μου δεν θα ξανά μιλήσεις έτσι γιατί μετά θα σε κλαίνε οι γονείς σου >> λέει ενώ βρίσκεται πολυ κοντά του.