Το παιχνιδι παιζεται με δυο

✨Κεφαλαιο 31✨

Ήταν η ξαδέρφη μου η Βαΐτσα. Έχουμε καιρό να μιλήσουμε.

"Γεια σου Λυδία τι κάνεις? "

"Καλά εσυ? Ποτε θα έρθεις μας ελλείψες"

"Αυριο το βράδυ. Γι'αυτό σου έστειλα"

"ΤΕΛΕΙΑ σε περιμένουμε. "

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω όρεξη να μιλήσω σε κανέναν μετά από όλα αυτά που έγιναν αλλά η Βαΐτσα μου έχει σταθεί πολυ στην ζωή μου οπότε δεν θέλω να φανώ αγενείς.

Όσο σκέφτομαι την κοπέλα στο σπίτι του Άλεξ θυμώνω όλο και περισσοτερο. Θέλω να του ξεριζώσω το κεφάλι και να του το δώσω να το φάει.

Δεν βγάζει και πολυ νόημα αλλά καταλάβατε το θέλω να πω.

Ήταν πολυ αργά και έπρεπε να παω για υπνο γιατί αυριο εχω και σχολείο.

Ωχ.... Αυτό το ειχα ξεχάσει εντελώς. Πως θα τον αντιμετωπίσω αυριο.... Γαμώτο.

Θα τον αγνοώ και δεν θα του δίνω σημασία.

Δεν θα τα καταφέρωωωωωω ... Δεν θα αντέξω χωρίς να κοιτάζω τα υπέροχα του μάτια ή το γαμάτο του χαμόγελο. Αχχχ κάθε φορά που χαμογελάει εμφανίζονται δυο λακάκια και είναι η αδυναμία μουυυ

*****

Ξυπνάω το πρωί και βάζω μια φόρμα και ένα άσπρο μπλουζάκι μιας και έχουμε γυμναστική πρεπει να έχω αθλητικά ρούχα. Κατεβαίνω στην κουζίνα να φάω τίποτα και εκεί βλέπω την Μαρία να ψήνει τόστ.

Μαρια:<<Καλημέρα Λυδία μου. Σου φτιάχνω τόστ για πρωινο>>

Λυδία:<<Ευχαριστώ. Να σου πω αυριο βράδυ θα έρθει η Βαΐτσα. >>

Μαρία:<<Το ξερω μου το είπε. Εγώ φευγω. Καλο μάθημα>>

Λυδία:<<ευχαριστώ>> της είπα και εφυγε.

Εγώ έφαγα το τόστ μου και ξεκίνησα να πηγαινω προς το σχολείο. Στον δρόμο μου συνάντησα τον Έρικ οπότε πήγαμε μαζί.

Του είπα όλα όσα είχαν γίνει το προηγουμενο βράδυ και σαν να θυμωσε κάπως.

Έρικ:<<Α τον παλιο μαλάκα. Θα τον γαμησω τον πουστη>>

Λυδία:<<Μην ανησυχείς. Είμαι εγώ εδώ γι'αυτό. Θα του κάνω την ζωή πατινι του μπασταρδου >> λέω με ένα χαμογελο.

Τα μάτια μου συνέχιζαν να είναι πρισμενα και κόκκινα απ'το κλάμα.

Έρικ:<<Ρε Λυδία μπας και είναι καμια ξαδερφη ή συγγενείς του? >>