Eve döndüğümde kardeşim çoktan gelmiş, bilgisayarla oynuyordu.Elimdeki paketleri yere bırakıp ayakkabılarımı portmantonun ayakkabılığına koydum.Kardeşime selam verip hemen içeri geçtim.
Günüm çok güzel geçmişti.Bu duyguyu yaşamayalı çok olmuştu.Babam öldükten sonra pek gülemiyordum da zaten.Ama bir farklılık yarattı.Efe.Benim hayatıma gireli daha kaç gün oldu ki? Buluşmamızın –bir bakıma- ilk dakikasında beni bir arabaya atıp daha sonrasında elimde, içinde bir sürü rengarenk kıyafet bulunan bir paketle aynı arabayla bırakmıştı.Bu bana fazlaydı.Başkası aynı davranışlarda bulunsa saniyesi…Yok.Salisesinde polise giderdim.Onda farklı olan şey…
O iyiydi.Bir gökkuşağından da bu beklenirdi zaten.Daha beni tam olarak tanımazken nasıl oldu da bunları yaptı?
Kafamın allak bullak olduğu sıralarda telefonumdan bildirim geldi.WhatsApp’tan mesaj vardı.Bilinmeyen bir numara.
O: N’aber güzelim?
Ben: Kimsin?
Ben: Ayrıca bana bir daha güzelim dersen numarandan IP adresini bulur o kelimeyi yazan parmaklarını kırar pişirip suyuyla çorba yaparım.
O: Sakin ol atar güzeli.
O: Kim olduğumu çok iyi biliyorsun.Helalinim ben.
Ben: Ne? Ne saçmalıyorsun?
Ben: Ahahah. Salak ya.Helal ne abi? Geri kafalı ucube.
O: Sen benimsin, ben de senin.Konu kapandı.
Ben: Sıkmaya başlıyorsun.
Annem geldi ve WhatsApp’tan çıktım.Annemi karşılayıp oturma odasına girdim.Kalçamda titreme hissedince telefonumu arka cebimden çıkardım.
Tam 86 mesaj.Bilinmeyen numaradan.Ucube.Efe yanımdayken mesaj atmış olsa onun dalağını sökerdi bence.Düşüncelerimden sıyrılıp mesajları okumaya başladım.Çevrimiçiydi.
O: Sapık değilim.Sadece eğleniyorum.
O: Heyy??
O: Orda mısın?
O: Karanlık meleğim???
O: Hah.Bravo.
O: Devam et.
O: Bebek gibi davranışların olduğunu bilmiyordum.Ben seni olgun biri olarak düşünmüştüm.
Birkaç mesajı es geçerek aşağı indim.Gözüme bir mesaj takıldı.
O: Kıyafetlerini keşke yaşına göre seçseymişim.
Duraksadım.Kimdi bu?
Numarayı aramayı düşündüm.Bu yüzden numarasını kaydedip “ara” yazısına tıkladım.Telefon bir süre çaldı.Daha sonra çok tanıdık gelen ses “Sen siyah bi’ bebeksin.Doğarken pembe havlu bulamayıp seni siyah havluya falan sardılar sanırım.”
dedi. Şaşkınlığımı gizleyemeyerekten kekeleyerek cevap verdim,
“Sen, sen bunu nereden biliyorsun? Seni polise vermeden önce hemen anlatmaya başlasan iyi olur.Senin için diyorum yani.”
“Dedimya helalinim.Gelecekteki kocan, sevdiceğin.Ayrıca cidden öyle mi?”
“Bu oyundan sıkıldım.Ve evet.”
“Şaşırdım.Her neyse beni tanıyamadınya.Her şey bitti Miray.”
“Ya ne başladı ki bitti lan? Beni sinir etme hoşafın oğlu.”
“Babama laf atma, hiç hoş değil.Götkuşağı’nım ben senin.Ne çabuk unuttun kız?”
“Kapa ya kapa.”
Aramayı sonlandırıp WhatsApp’a girdim.Gizemli diye kaydettiğim çocuğun artık pek bir gizemi yoktu.Efe işte.Bizim şapşal, sarsak Efe.
Harbi? Ne ara ‘bizim’ oldu?
Ben: Niye beni kırk saattir uğraştırıyorsun?
Efe: Çünkü seni sinirlendirmek hoşuma gidiyor Siyah’ın Tanımı.
Ben: Ha ha ha.Sonra ben ^bebek^ oluyorum.
Efe: Ah tabikide.Eee anlat bakalım.
Ben: Neyi?
Efe: Şu havlu olayı…Benim bildiğim pembe havlu kalmasa mavi havluya sararlar.Seninki ilginçmiş doğrusu.
Ben: Boşversene.Doğar doğmaz müthiş biri olmam istenmişse bu benim hatam olmamalı.
Efe: Birazda mütevazi olmanı isteselermiş keşke…
Ben: Ne diyeceğim? Şarjım bitiyor.Yarın canımı sıkmaya devam edersin olur mu? Şuan çıkmam gerek.Bye.
Efe: Seve seve canını sıkarım.Okulunda tatil.Oh rahat.Hadi fıstık görüşürüz.
Ben: Bana fıstık deme.
Efe: Ama seni fıstığa benzetiyorum?
Ben: Ben de seni yavşağa benzetiyorum ama sana yavşak demiyorum değil mi?
Efe: Bu ağır oldu.
Ben: Byeee.
Mesajı gönderdikten sonra telefonum kapandı.Odama gidip şarja taktım ve ne zamandır vakit bulamayıp okuyamadığım Aklından Bir Sayı Tut kitabımı da alıp yatağıma uzandım.Bu kitap çok heyecanlıydı.Tam benim favorim.Dedektiflik işlerine bayılıyordum.Fakat çok sevmeme rağmen üst üste gelen sınavlar beni kitabımdan mahrum bırakmıştı.Sonunda zaman bulup okumaya başladım.
Kitaba kendimi kaptırmışken annem odama girip “Bir sigara içip yatıcam.Aylık harçlığını şuraya bırakıyorum.” dedi ve parayı çalışma masama bıraktı.Sigara içmesinden nefret ettiğimi bildiği halde bunu benim beynime beynime sokması sinir bozucuydu.
Saat on ikiye gelmek üzereyken gözlerim ağrıdığı için kitabımı tuvalet (makyaj) masama bıraktım.Telefonumun açılmasını beklerken su içmeye gittim.Odama döndüğümde telefonumda yine bir sürü gereksiz bildirimle karşı karşıyaydım.Twitter takip istekleri, WhatsApp grup ve birkaç gereksiz kişinin mesajı ve cevapsız arama.Güncellemeleride unutmamak gerek.
Mesajları umursamadan cevapsız aramalara baktım.En yakın arkadaşım Hira aramıştı.Ve birde…
O.Şok olmuştum.Beni, nasıl arayabildi? Numaramı nereden buldu? Onca zaman sonra neden aradı? Neden?!
Sms atmalıydım.Onu geri arayamazdım.Ne konuşacaktım?
Kime: Lanet olası
Mesaj: Onca zaman sonra neden?
Gizemli bir bölümle yine karşınızdayım tatatammmmm.Kurguyu bir bölümde farklılaştırdım galiba.Miray'ın -yani bn- dilinden anlatımı azaltıp daha çok mesajlaşma üzerine, karşılıklı konuşmalar üzerine bir bölüm yazdım.Neden bilmiyorum.Bayağıdır bölüm yazmadığımın ve hikayenin okuyucularını sıktığımın farkındayım ama çok ağır hastalıklar geçirdim.Sonrasında ise sınav stresi falan derken erteledim.Eee, madem bayağıdır bölüm yazmıyorum; bende değişik bir bölüm yazayımda okuyucularımın sevgisini geri kazanayım dedim.:DDd
Neyse uzatmadan gidiyorum. -.-
NOT: Medyadaki şarkıyı dinlerseniz çok sevinirim favorim. öptümmmmm:***
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siyah'ın Tanımı. (ASKIDA)
Teen FictionSiyah'ın gizemini çözmüş bir kızın, Gökkuşağı'yla buluşmasını anlatan hikaye..
