"ပတ်ဆောင်ဟွန်းနော် ငါ့နာမည်က ပတ်ဂျုံဆောင်း မှတ်ထားဦး"
"ဟုတ်ပါပီကွာ ငါ့လည်း ကူညီပေးပါဦး"
"အေး ဒါနဲ့ မင်း ကင်မ်ဆောနူနဲ့ ထိုင်လို့ အဆင်ပြေပါ့မလား" လို့ သူတို့ အရှေ့တန်းမှာထိုင်တဲ့ ဂျုံဆောင်းက ဆိုလာသည်
ဆောင်ဟွန်းလည်း ဂျုံဆောင်းကို ရယ်ပြပီး
"ပြေပါတယ်ကွ" ဆိုလိုက်တော့
"အေး မင်းပြေလည်းပီးရော အဲ့ကောင် ကင်မ်ဆောနူက ဒီတိုင်းပဲ လူကောင်သာသေးတာ တခု"ဆို ပါးစပ်ထက် လက်က အရင်ရောက်ပီးသား
ထိုင်ရတာ အဆင်မပြေရင် လာပြော ဟုတ်ပီလား"
"အိုကေ"
သူ့အကြောင်းပြောကာမှ သူ့သတိရမိသွားသည်
လက်သံကတော့ တကယ်မခေတာ အတန်းထဲ မဝင်ခင် ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံကြီးဆိုတာ နည်းတာ မဟုတ်
ပုံစံက ချစ်စရာလေးပါ အင်း နည်း" ေကြာက်စရာကောင်းနေတာကလွဲလို့
ခုနက အနီးကပ်ကြည့်မိတော့ ပါးလေးတွေကလည်း ခပ်ဖောင်း" ဆံပင်က အမည်းကိုမှ အနားတွေတိထားသေး
အဲ့ထက်သာရှည်လာရင်တော့ ခပ်အုပ်"လေး ဖြစ်လာမှာ အမှန်
ထိုသို့ တွေးမိနေစဥ် ဘေးခုံကို ဝုန်းခနဲ လာထိုင်သူ
အော် ဟုတ်နေတာပဲ နားကြပ်နဲ့ ခုံပေါ် ခေါင်းတင်ပီး
ကျောတောင်ပေးထားသေး
"ကဲ ကဲ ကိုယ့်နေရာကိုယ်ထိုင်ကြမယ် မနေ့က ကျန်တဲ့စာ ဆက်ကြမယ်"
"ဆောနူ ဆောနူ ဆရာဝင်နေပီ" သူ့ကို့ တချက်လှုပ်ရင်း ပြောမိတော့ ပြန်ပြောလာသည်က
"လာမနှောင့်ယှက်နဲ့"တဲ့လေ
သွားပြောမိတာ ကိုယ့်အမှား
သေး"ကွေး"ေလးတွေဆို အသည်းယားမိတာ ကိုယ့်အမှား
အိမ်က အမေက ငါ့ သားက ပြုံးရင် ကြည့်ကောင်းတယ်ဆိုလို့
လူတိုင်းက်ု ခဏ" ပြုံးပြမိနေတာ ကိုယ့်အမှား
ဟူးး လောကကြီး မတရားပါ...
...............
...............
အထက်တန်း နောက်ဆုံးနှစ် ောရမ်းပျင်းဖို့ကောင်းသည်
ဒီတနှစ်ဘဲ မဟုတ် ဘယ်စာသင်နှစ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ပျင်းဖို့ကောင်းနေတာပါပဲ
ကျောင်းဆင်းပီဆိုတာနဲ့ ကင်မ်ဆောနူ တို့ ကိုယ့်စောင့်နေတဲ့လူ တယောက်မှမရှိတဲ့ အိမ် ဆိုတာကြီးကို အပြေးအလွှားပြန်ဖို့ စိတ်ကူးမိပေမဲ့
YOU ARE READING
𝐃𝐨𝐧'𝐭 𝐰𝐚𝐧𝐭 𝐭𝐨 𝗗𝗘𝗣𝗘𝗡𝗗 ( completed )
Short Story"အားနည်းတဲ့လူကို ပိုပီး အနိုင်ယူချင်ကြတာ လူတွေရဲ့ သဘာဝပဲ မဟုတ်ဘူးလား " ပတ်ဆောင်ဟွန်း
