"မင်း
စောက်ပါးစပ်ကို
ပိတ်ထားလိုက်စမ်း ဟဲ့ကောင်"
..................
"အမေ
သားတို့ ကျောင်းသွားတော့မယ်
မနက်စာ စားပီးပီသိလား"
မီးဖိုချောင်ကို လှမ်းအော်ေပြာလိုက်တော့
အမေက ထွက်လာပီး
"အေးအေး သားတို့
ကောင်း"သွားကြနော်
ပီးတော့ ဆောနူလေး ညနေလည်း အိမ်လာချင်ထပ်လာခဲ့ဦး သိလား သားလေး"
"ဟုတ် စိတ်ချ
ပတ်ဆောင်ဟွန်းမခေါ်လည်း သားလာခဲ့မယ်
အခုေတာ့သွားပီနော် "တဲ့လေ
ဘေးက အကောင်ငယ်က မျက်လုံးတွေ မှိတ်ကျတဲ့အထိ ပြုံးပြရင်း ပြန်ဆိုလာသည်
အရင်ကထက် ပိုပီး အပြုံးတွေကို ရက်ရောလာတဲ့ ကလေးငယ်
အင်း အဲ့ဒါတွေကို သေချာလိုက်ကြည့်မိနေတဲ့ ငါလည်း
စိတ်မမှန်တော့ဘူးထင်တယ်
ကိုယ့်အတွေးကို ကိုယ်သဘောကျမိ၍
အပြင်မှာပါ လိုက်ရယ်မိတော့
"ဘာတွေ သဘောကျနေတာလဲ" တဲ့လေ
မင်းကို လို့ ပြောလိုက်ချင်ပေမဲ့
ဆန္ဒကို သိက္ခာနဲ့ ထိန်းပီး
"ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး" ဟူ၍သာ
............
အတန်းထဲရောက်တော့လည်း
ဂျောင်ဝန်းတို့နှင့် ပြုံး"ရွှင်" စကားပြောနေပြန်သူ
သူ့ကင်မ်ဆောနူလေးက အများကြီးပြောင်းလဲသွားပီပဲ
ခပ်ဆိုး"ပုံစံးေလးကလည်း တမျိုးဆွဲဆောင်မှုရှိနေသလို
အခုပုံစံလေးကလည်း ပေါ့"ပါး"လေးနဲ့ ချစ်စရာ ကောင်းနေပြန်သည်
အားး ပတ်ဆောင်ဟွန်းတို့ ဆေးမမီတော့ဘူး
"ဘယ်လောက်တောင်လွမ်းနေရပီလဲကွာ
ခပ်ဆိုး"အလှလေးကို
အဆိုးလေးက ငြိမ်နေတော့ ငါတောင်မနေတတ်တော့ဘူး"
"ဟေ့ရောင်တွေ ငါပြောပြမယ်ကွာ စစက သူနဲ့ မတည့်ဘူးဆိုတာလည်း လိုက်စတာပါကွာ
အလှလေးရဲ့ attentionလိုချင်လို့"
လီဟွန်ဝူးက သူ့အပေါင်းအပါတွေကို အော်ကြီးဟစ်ကျယ်နှင့် ပြောပြနေသည်
ဘယ်သူ့ပြောနေလဲ ဆိုတာ တတန်းလုံးသိသည်
ဘေးက ကောင်ငယ်လေးကတော့ ဂျောင်ဝန်းတို့နှင့်တောင် စကားဆက်မပြောဖြစ်တော့
YOU ARE READING
𝐃𝐨𝐧'𝐭 𝐰𝐚𝐧𝐭 𝐭𝐨 𝗗𝗘𝗣𝗘𝗡𝗗 ( completed )
Short Story"အားနည်းတဲ့လူကို ပိုပီး အနိုင်ယူချင်ကြတာ လူတွေရဲ့ သဘာဝပဲ မဟုတ်ဘူးလား " ပတ်ဆောင်ဟွန်း
