Eksik Parça

4

  Oydu.

  Çok emindim, bunu yazarken yine bir odada ve tek başımayım,  her şey çok tuhaf gelişiyordu, günlerdir içinde olduğum sıkıntılı ruh hali beni bir şeyin beklediğinin habercisiydi.

  Ama bekleyenin bu olması çok tuhaftı, rüyaları gerçek olan insanlar elbette vardı. Ama sanki bu bambaşkaydı.

   Bu sefer de ben gidecektim, o bekleyecek miydi? Benimle gelecek miydi? Gerçek olduğuna nasıl bu kadar çabuk inanabildim?

  Hissettim. Ben çok nadir bir şeyleri hissederdim, şimdi de o anlardan birisindeydim.
Bir gün bu anın geleceğine inanıyor ve kendimi kimseyi sevmemeye şartlıyordum yıllardır ama gelişin bu şekilde olacağı hic aklıma gelmemişti. Daha doğrusu ben hep gelir mi diye düşünmüştüm hiç acaba gelirse nasıl gelir diye düşündüğüm olmamıştı.

  Havalı bir giriş yapıyormuş.

Simdi ne yapmam gerekiyor peki? Ben bu konularda çok acemiyim, karşısına çıkıp hoş geldin mi demeliyim? Yoksa neden geç geldin mi? Ya da dalga mı geçiyorsun benimle diyip kavga mı çıkarmalıyım? Numaramı nereden buldu? Burada yaşadığımı nereden biliyordu?

  Sakin olursan belki cevap bulabilirsin bu sorularına

Sakin falan olamıyordum, çok düşünmüştüm gerçekten acaba bir gün gelir mi? Acaba beklediğime değer mi? O da benim onu bekledigim gibi beni beklemiş midir? Bu rüyalardan haberi var mıdır? O kadar çok düşünmüştüm ki bu soruların cevaplarını hatta bunlari düşünmekten hiç gelirse ne olur kısmını düşünmemiştim.

Rüyamda her şey çok rahattı ben evden çıkıyordum ailemin ruhu bile duymuyordu, ama şimdi?

Karşımdaki bina da benim için çok önemli birisi olabilir ve ben her an çıkıp gercek mi diye bakmak isteyebilirim. Kahve yapmaya çıkıyorum diyerek 10 dakika kaybolmak da yetmez üstelik.

Ne tuhaf, ilk defa böyle şeyler için heyecanlanıyorum, düşünmek bile yüzümü güldürüyor.

Denemek istemiştim. Bazen rüyaya inanmak çok aptalca gelmişti, birisiyle konuşmayı denemis ama asla başaramamıştım. Bir kalp emojisi bile atamamıştım.
Neden böylesin? Sorusuna da sadece "bilmem gelecekteki eşime ihanet ediyormuşum gibi hissediyorum" demiştim.

Eğer bir gün gelirse ve hayatımda birisi olduğunu görürse, ben onu farketmeden giderse korkusu o kadar büyük yer kaplıyordu ki hayatımda. Yokluğu bile beni mutlu ediyordu. Var olmaması bile mümkündü belki her şey bilinçaltımın bir oyunuydu ama ona rağmen ona sadıktım.

  Ben yokluğuna bile aşıktım, sadıktım. Şimdi varlığına nasıl dayanacak kalbim?

  Sakin oluyorsun ve bir mesaj daha atıyorsun belki de yanlış numaradır. Öyle değil mi?

  Elime telefonumu alıp tekrardan mesaja girdim hâlâ okumamıştı yazdığımı Eğer oysa kaba birisi olduğumu düşünmesin diye yazdığım "Ne saçmalıyorsun" mesajını geri çektim.

  Sen kaba birisisin , öyle düşünürse yanlış düşünmez.

Parmaklarım uzun süredir bu kafar titreyerek bir şey yazmamıştı zannımca, yazıyor sonra emin olamıyor ve geri siliyordum. Bana bir ömür gibi gelen 2 dakikanın sonunda ise şunları yazabilmiştim:

  "Kimsiniz? beni tanıyor musunuz? Ben sizi tanıyor muyum? Eğer yazmak istediğiniz kişi Zeynep değilse yanlış numara olduğunu bilmenizi isterim.