10 ( Z )

320 10 4
                                    

"တံခါးေခါက္လိုက္ေလ"

"နင္ေခါက္ပါလား။ အစ္ကိုက အိပ္ေပ်ာ္ေနတာဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"

"ေနမေကာင္းလို႔ ေဆးတိုက္ရေအာင္ လာတာေလ။ သြား ေခါက္လိုက္"

"နင္သြားဟာ"

တိုးတိုးႀကိတ္ႀကိတ္အသံမ်ားေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ဆစ္‌ေခါင္လန႔္နိုးလာသည္။ ဖ်ားေနသည္မဟုတ္ေသာ္လည္း မ်က္ခမ္းမ်ားက အနည္းငယ္စပ္ေနၿပီး ႏုံးခ်ိခ်ိလည္း ျဖစ္ေနသျဖင့္ မွိန္းေနမိျခင္းျဖစ္၏။

"ေဒါက္... ေဒါက္..."

"ကိုေခါင္ အိပ္ရာနိုးၿပီလားဟင္။ ေဆးေသာက္ရေအာင္"

ေလးကန္ကန္ျဖင့္ အခန္းတံခါးကို ထဖြင့္ေပးလိုက္လွ်င္ စိုးရိမ္ေနေသာမ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ ေစာင့္ေနၾကသူႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။

"အစ္ကို ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ နည္းနည္းပင္ပန္းလို႔ အိပ္ေနတာ"

"ေမေမက ၾကက္သားစြပ္ျပဳတ္လုပ္ေပးထားတယ္ ကိုေခါင္။ ေသာက္လိုက္ပါဦး"

ပန္းကန္လုံးထည့္ထားသည့္ ဗန္းကို ေျပာင္းယူလိုက္ေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္က ျပန္မည့္ပုံမရ။ သူ႕ငါတိုး၊ ငါ့သူတိုးျဖင့္ အခန္းထဲသို႔ မသိမသာေရာ၊ သိသိသာသာပါ ၀င္လာၾကသည္။

"စားပါ ထိုင္ေစာင့္ေပးမယ္ေလ ဟီး"

တစ္ခုခုရွိေနမွန္း သိေသာ္လည္း ေခါင္မ‌ေတြးခ်င္ေတာ့။ ဗိုက္ဆာေနသျဖင့္ ၾကက္သားစြပ္ျပဳတ္ကိုသာ ခပ္ေသာက္လိုက္သည္။

"ဟိုေလ ကိုေခါင္ဘာလို႔ ရက္ကက္ကို မယူတာလဲဟင္"

ေခါင္ေမာ့ၾကည့္လိုက္လွ်င္ အငယ္ေကာင္က တံေတာင္ျဖင့္တြတ္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။

"ဒီအတိုင္းပါပဲ။ တင္းနစ္ကို အစထဲက သိပ္သေဘာမက်လိဳ႕။ ဒါေၾကာင့္ တျခားသေဘာက်တဲ့သူေတြ ယူပါ‌ေစဆိုၿပီး ထားလိုက္တာ"

"ကိုေခါင္ကလည္း မလိုခ်င္ေတာင္ ယူလာတာမဟုတ္ဘူး။ ညီမတို႔က အဲ့တာေလး လိုခ်င္ေနတဲ့ဟာ"

မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္၍ ဆိုေနၾကပုံမွာ မသိလွ်င္ သနားစဖြယ္။ တကယ္လည္း ႏွေျမာေနၾကပုံရပါ၏။

Your Popularity is My Calamity { Completed }Onde histórias criam vida. Descubra agora