Runaway with Me..

Chapter 31 Cloud Nine

SORRRYYY! for the very super duper late update xD

heto na kaibigan!

ienjoy ang view ----->>>

Basahin, Iboto, Magkomento.. ifollow ako! hahaha 

____________________________________________

Cassey's POV

waaah!!! oh holy cow! help!!

feeling ko mamamatay ako sa bilis ng pagpapatakbo ni Julian eh!

"J-Julian!! bagalan mo naman!! mamamatay na kooo!!!" -I sai

"just hold on baby. malapit na tayo." -Julian

After 1234567890 years... finally huminto na kami..

tumingin ako sa paligid.

=_____________=

grabe ah! ang romantic dito!! hindi ko ineexpect na dito kami pupunta!!!

kahit siguro kayo di nyo maiimagine na andito kami!!

wondering where we are??

SA KALSADA! tama kayo ng basa. nasa kalsada lang kami!

pagkatapos nyang magdrive ng napakahaba, SA KALSADA kami huminto!

NAPAKAROMANTIC DIBA?!!

nilingon ko si Julian. and i glared at him! +________+

"w~" okay, bastusan! di ako pinagsalita?!!

"hep hep hep! no reaction please? pinag-effortan ko to." -Julian

"what the?! saan ang effo~" -Okay! i'm interrupted! the second time around!!

"hey just stand there. pag ayos na tsaka ka magreact!" -Julian said.

tapos pumunta sya sa kabilang lane ng kalsada. naglagay sya ng mga traffic cones at warning devices sa isang part.

then out of nowhere, may nilabas syang Picnic mat, at picnic basket... nilatag nya to.. then umupo na kami...

malawak ang kalsada, parang tatlong lanes ata

"sana naman nagustuhan mo to. wala kasi ko maisip na lugar kung san tayong dalawa lang ang tao. don't worry madalang dumadaan dito... i observed it sa loob ng tatlong araw..."

a p-picnic date in the middle of a road? binabawi ko na yung sinabi ko kanina!!!!

ROMANTIC NA TALAGA!!! kinikilig ako ^//////^

5pm na, kaya makikta mo na nagpprepare na ang araw para lumipat sa kabilang panig ng mundo..

"may 1hour and 3 minutes pa bago mag sunset.. kaya kumain na tayo.." -Julian said. then nilabas nya yung mga pagkain.

kumain na kami, then nung malapit na magsunset...

"tara higa tayo?" -Julian

"eh? kung biglang may dumaan?? eh di nasagasaan tayo?!" -Ako

"tss. trust me. if ever man na may dumaan, sila pa ang iiwas." -Julian said. tapos humiga na sya.

we've watched the sunset.. tahimik ang paligid. you can hear nothing except our breathing... and the beats of our hearts that seemed synchronized..

nakalubog na ang araw pero eto kami, nakahiga pa din... liwanag na ng buwan ang makikita...

nang biglang may headlight sa may unahan namin!!