Sabah uyandığımda çok huzurluydum. Taaaaaki çantamda birşey ararken kırılmış olan aynamın elimi kesmesine kadar.
Ayna bileğimi kesince en başta bir acı hissettiim. Ama sonra hoşuma gitti ve aynayı alarak bileğime kesik kesik çizgiler yaptim. Ve bunu yaparken dün yaşadığım şeyleri hatirlamaya başladim *-* Görduğüm kadının yüzü aklimda belirdi. Hatirlamasi bile çok korkunçtu. Koluma her çizik attigimda daha çok şey aklima geliyordu. Ama kotu seyler... Sonunda dayanamadim ve aynayi biraktim , bilegimi kesmeye devaam etmedim. Aklimdaki herseyi unutmak istediğimden emindim. Ama nasil unutacaktim. Ya bir daha o kadini gorursem ne yapacaktim.
Bu sorularin cevaplarini kafamda düşünürken annemiin "" kızıımm uyanmadın mi hâlâ "" diyen sesini duydum. Odamdan çıktım ve uyandiim dedim esneyerek.
Esnerken elimi ağzıma doğru götürdüğüm için annem bileğimi kestiğimi gördü.Ve ne yaptin sen diye bana bağırdı. Bu aralar onlari çok üzdüğümü anladim ama bu dönemin getirdiği sıkıntılar beni böyle kötü şeyler yapma sürüklüyordu. Annem sorusunu yineledi. Ne yaptin koluna ? Bende ayna ile kestiğimi soyledim . Beni bidaha yapmamam konusunda uyardi ve kanları temizleyerek kolumu sardı.Sonrada dinlenmem için o gün beni okula göndermedi. Canım anneem bee
