Ve işte o anda içimden bişey geçtiğini hissettim.İstemsizce titremeye başladım. İçimdeki şey çiıkmıyordu. Kuzenim Alara caresizce ve korkuyla bana bakıyordu. Sonra odanon kapisina doğru koştu ve kapıyı açıp bnden kaçmak istedi. Ne olmuştu bana ? Gidip aynaya baktım *-* Ve yüzümün siyah ve ürkütücü olduğunu gordum ağlamaya başladım. Bişey benim bedenime girmişti. Ondan kurtulmaliydim.
Yerdeki gölgeme baktım iki tane gözüküyordum. Gölgelerin birini tutmaya çalıştım ve çektim. Ama bedenimden atamadım. Gittikçe gözlerim kapanıyordu. Galiba ölüyordum. Aman tanrım. Annemler hâlâ dışarda ve beni bu halde gorseler çok korkarlar. Onların eve girmesini engellemeliydim. Yada benim odama girmelerini... Belkide kuzenim benden once davranip herşeyi onlara anlatmıştır. Yani bu demek oluyor ki benim başıma gelenleri bilen herkesin hayatı tehlikede. En çokta bana şahit olan kuzenimin.. Onlarin tehlikede olmasi beni cok uzuyordu. Ama yapacak birşey kalmamıştı.
Camı sonuna kadar açtım. ""BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM"" dedim ve atlamaya kalkıştım ama o sırada içimdeki şey çıktı ve karanliklarda süzülerek uzaklaştı. Galiba ondan bismillahirrahmanirrahim diyerek kurtulmuştum. Bu daha önce nasıl aklıma gelmemişti. Neyse çok zaman kaybetmeden daha evde tek başıma durmak istemediğimi farkettim ve dışarıya annemlerin yanina çıktım. Kuzenim beni gorunce rahatlasmıştı. Ve belliki olayları annemr ve baabama da anlatmamıştı. Bu duruma sevindim çünkü ailemin canınıda tehlikeye atamazdım ve gittim kuzenime sarıldım.
Kuzenim bugün bizde kalcaktı ama çok korkmuştu ve tek başına uyuyamayacağını çok korktuğunu söyledi. Bnde benim yatağıma sığışırız dedim. Ama benden de çok korktuğu belliydi. Ya bir daha o garip yaratık benim içime girerse ve ona zarar verirse diye korkuyordu. Ve kesinlikle sonuna kadar da haklıydı. En iyiisi o gün uyumamaktı.
