Multimedia : Yasemin
Gözlerimi açtığımda hastanede olduğumu anladım. Beni buraya kimin getirdiğini de hatırlamıyorum.Belki de yoldan geçen biri halime acıyıp ambulansa haber vermişti. Neyse ufffff başım. En son kafamı trafik levhasına çarptığımı hatırlıyorum.
Ayyy acaba hâlâ içime giren şey orda mıydı? Galiba değildi çünkü beni buraya getiren kişi eğer bana bulaştıklarını anlasaydı getirmezdi. Elimi cebime doğru uzatıp telefonumu cıkardım. Ön kamerayı açıp yüzüme baktigımda eski halime dondugumu gorunce sevindim.
Doktor odaya girdi ve nasil bayildigimi sordu. Doktora yaşadıklarimi anlatmali miydim? Bir anda gozumden yaslar suzuldugunu hissettim. Doktor :
- Ağlama yavrum. Ne olduğunu bizle paylaşabilirsin. Biri sana bişey mi yapti.
- Şe-şey bana bu-bulaştılar.
- Kim bulaştı. Arkadaşın mı?
- Hayır öyle değil. 3 harfliler bulaştı.
Doktorun gözleri kocaman olmuştu. Çok şaşırmıştı. Sakin ol diyerek beni teselli ediyordu. Eğer onlardan korkarsam peşimi hiç bırakmazlarmış. Yani benim cesur ve kendime güvenim olmasi lazim. Ama boyle olmaya calissam bile dogrular degismezdi.CÜNKÜ KORKUYORDUUM !
Doktor odadan cikarken bisey olursa ciglik atmam icin tembihledi.Ve odadan cikarken kendi kendine sessizce biseyler mirildaniyordu. "" Gencecik kiza yazik oldu. Bunun sonu ölüm! "" dedi. Benim onu duymadigimi saniyordu heralde. Oysaki duymuştum. Doktorun dedikleri beni gerçekten üzdü. Ölecek miydim yani ben ... ???
