Bölüm 5-Pişmanlık

113 8 7
                                    

Kızlar yanıma doğru gelirken Miray yine çocuklara sert bir bakış attı.Ciddi ciddi çocuklar çekiniyorlardı artık Miraydan.Biz de durmadık zaten orda.Kalktık sitemizin yolunu tuttuk.
Kesinlikle onlardan kaçmak için değildi,ama bi bakıma daha fazla orda gözlerinin önünde oturmak doğru olmazdı.Bu siteye onlar için geldiğimiz daha doğrusu kıvırcık çocuk için geldiğimiz çok belliydi ve biz onunla tanışma şansını geri çevirmiştik.
Gerçekten hayatımızın en kötü gecesiydi.Cerenle durmadan kendi kendimize söylenmemiz hala dün gibi kulağımda çınlıyor.Pişmanlıktan ölecektik resmen.İkimizinde aklından çıkmıyordu o bakışları.Kıvırcııık kıvırcıık diye sayıklamaya başladık.
Kendi sitemizdeydik.Yollar bomboştu.Saat on ikiyi geçmişti.
Gece yarısından sonra genelde kimsecikler olmazdı dışarda.Biz de külkedisi gibi tam on ikide evde olurduk ama bugün ne benim ne de Ceren'in eve girmeye niyeti yoktu.Miraysa çoktan girmişti.

Bi yandan ona çok kızıyor,bi yandan da sonuna kadar hak veriyorduk ama artık yapacak hiçbirşey yoktu.

Sitede sarhoş gibi dertli dertli iki kız dolanırken birden karşıda kıvırcık çocuğumuzu ve sakallı arkadaşını gördük.
O anda ikimizde şoka girmiştik çünkü bizim siteye gelmelerini hiç beklemiyorduk.Onları öyle sitemizde görünce bi an ikimizde sevinçten çocuğun boynuna atlamamak için kendimizi zor tuttuk.Sonunda onlarda bizi gördü,göz göze geldik.Ve göz göze geldiğimiz anda yollarını değiştirmeleri bir oldu.
İşte o an yıkıldık.

Artık hiçbi türlü yanımıza yaklaşmazlardı.Zaten moralimiz bozuktu şimdi daha da bozulmuştu.Belli ki onlarda gurur yapmışlardı artık.Zaten o kadar şeyden sonra hala peşimizde dolansalardı bi bakıma sülük gibi yapışmış hissederlerdi kendilerini.Biz de belki ne yüzsüzlermiş diye düşünebilirdik,ama herşey çok farklı oldu.Hiçbirşey beklediğimiz gibi gitmiyordu ve elimizden gelen hiçbirşey yoktu.

Bir anda gaza geldim ve Ceren'e "bi daha onları görürsek yanlarına gidip konuşucam"dedim
Ceren'in gözleri fal taşı gibi açıldı.
-Yok artık Aslı daha neler,ne diceksin ?

-Baya gidicem sizin arkadaşınız bir anda öyle gelince biz de şaşırdık tepkimizi gizleyemedik kusura bakmayın dicem

-Oha ciddisin yani sen

-Tabi ki ciddiyim baksana Ceren çocuk elden gidiyor

Böyle demem Ceren'in de içine dokunmuştu.Çocuğun artık yanımızdan geçmemesi ikimize de fena koymuştu ve ben gerçekten bu durumu düzeltmessem kessinlikle rahat etmeyecektim.Ceren'den de bu tavsiyem üzerine onay alınca kalkıp her yerde çocuğu aramaya başladık.Bir yandan da kendi sitelerine dönmemeleri için dua ediyorduk çünkü bu saatten sonra site dışına çıkamazdık,aksi halde çok tehlikeli olurdu ve eve girme saatimiz çoktan geldi de geçmişti.

Bakmadığımız yer kalmadı.Moralimiz her geçen saniye daha da kötüleşiyordu.Artık evlerine döndüler herhalde diye tam umudu kesip,sabaha kaldı diye düşünüp evlere dağılacakken telefonum çaldı.
Özel numaraydı.

Hopörlere aldım ve Cerenle büyük bir heyecanla telefonu açtık.
-Efendim ?

-Alo,kiminle görüşüyorum ?

Gür ve çekici bir erkek sesiydi.Tanımadığım birinee ait olduğunu ilk duyuşta anlamıştım.Nasılsa tanımıyorum diye de biraz tersledim.

-Numarasını bildiğin insanın adını bilmiyo musun ? Komikmiş.

-Hahah sensin Aslı dimi

-Evet benim,sen kim olduğunu söyleyecek misin peki ?

-Söyleyecek olsam sence gizliden arar mıydım ?

-Doğru ya,bendeki de laf işte.Ee niye arıyosun peki gecenin bu saatinde ?

-Sesini duymak istedim

-Bak sen,pekte romantiğiz

-Tabi kızım ne sandın ,kaç gündür arıcam arıcam diyorum anca şimdi cesaret edebildim

-İsmini vermediğin için yeterince cesur bir hareket değil bence ama hala :)

-Bütün konuşma boyunca ismimi mi sorucaksın böyle ?

-Hayır sadece gecenin bi yarısı aradığın için kim olduğunu merak ettim.Nerden arkadaşımsın bari onu söyle?

-Arkadaş olduğumuzu kim söyledi ?

-Haa bide tanışmıyoruz demek,kafa mı buluyosun sen benle ya ?

-Ne kızıyosun ya kötü bişey mi dedik ?

-Ya bak zaten canım sıkkın bide kim olduğunu bile bilmediğim tanımadığım insanlarla konuşmak için gerçekten hiç havam yok.

-Noldu güzelim canın niye sıkkın ?

O an telefonu çocuğun yüzüne kapattım.
Bunu istemsiz yapmıştım çünkü şoka girmiştim.Kıvırcık saçlımız ve sakallı arkadaşı yine karşımızdaki kaldırımda belirmişerdi ve ben bu sefer kaçırmamak için ani bi refleksle alelacele telefonu kapatıp yanlarına doğru hızlı hızlı yürümeye başladım.O an Cerenin yanımda olduğunu bile unutmuştum.Tek istediğim şey çocuğa bi açıklama yapmaktı.Evet bunu gerçekten yapacaktım ve bütün cesaretimi toplayıp bunu gerçekten yapıyordum.Sonunda yanlarına geldik ve ben söze girdim.

-Pardon biraz konuşabilir miyiz ?

Bir Yaz MasalıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin