Το κάστρο στην μέση του δάσους

Το διαμαντενιο μενταγιον

Καθώς η Χρυσάνθη γυρνούσε σπίτι της με τον Ογκαστους να την συνοδεύει βρήκε την πόρτα του καλυβιού της ανοιχτή.Τελευταία σχεδόν πάντα ήταν ανοιχτή.
-«Μαμα είσαι μέσα;»
Καμία απάντηση μόνο ένας βήχας ακούστηκε από το δωμάτιο της μητέρας της.Η Χρυσανθη έτρεξε για να δει τι συνέβαινε και βρήκε την μητέρα της χλωμή και έτοιμη να καταρρεύσει.
-«Μαμά τι έγινε;»
-«Δεν το βρήκαν»είπε εκείνη .
-«Τι δεν βρήκαν μανούλα μου;ρώτησε με βουρκωμένα μάτια»
-«Διάβασε το χαρτί και υποσχεσου μου ότι δεν θα το δώσεις σε κανέναν.»
-«Ποιο να μην δώσω ;»
-«Θα καταλάβεις».
Ξαφνικά υπερίσχυσε η ησυχία και το επόμενο λεπτό το μόνο που Ακουγόταν ήταν οι φωνές της Χρυσάνθης που ήταν τόσο δυνατές όπως την μέρα που γεννήθηκε.
Όταν της τελείωσαν τα δάκρυα θυμήθηκε τα λόγια της μητέρας της και άρχισε να ψάχνει το χαρτί σε όλο το σπίτι .Τελικά το βρήκε μέσα στο συρτάρι με τα ρούχα της μητέρας της.
Ένα καφέ χαρτί σαν γράμμα.Άρχισε τότε να το διαβάζει.
-«Κορούλα μου αφού διαβάζεις αυτό το γράμμα σημαίνει ότι δεν είμαι πια κοντά σου.Σε αυτό το γράμμα θα σου πω όλη την αλήθεια που βρίσκεται πίσω από αυτό το διαμαντένιο μενταγιόν που είναι τώρα η περιουσία σου.Όλα ξεκίνησαν στο παλάτι μέσα στο δάσος.Εγώ δούλευα εκεί ως υπηρέτρια της βασίλισσας που μου φερόταν πολύ καλά.Της είχα πει ότι κάποια στιγμή θα πήγαινες και εσύ να δουλέψεις εκεί.Όταν γεννήθηκες δούλευα περισσότερο για να μπορέσω να σε συντηρήσω αφότου πέθανε ο πατέρας σου.Εννέα μήνες μετά την γέννηση σου η βασίλισσα έκανε ξανά ένα παιδί ένα όμορφο κοριτσάκι.Ο πατέρας της εκείνη την ώρα βρισκόταν σε μια σπηλιά γεμάτη κρυστάλλους όταν ανακάλυψε ένα διαμάντι απεριόριστης αξίας.Το πήγε σε έναν μάστορα και εκείνος το έκανε μενταγιόν το οποίο ο βασιλιάς χάρισε στην κόρη του.Αλλά εκείνη ήταν ακόμη μωρό όποτε το έκρυψαν μέσα στο παλάτι και εγώ όσο καθάριζα το δωμάτιο της βασίλισσας το βρήκα.Και τότε έκανα την αμαρτία και το κράτησα.Δεν έπρεπε αλλά ήθελα να το έχεις εσύ.Μόλις αντιλήφθηκε ο βασιλιάς ότι έλειπε το μενταγιόν έψαξε γη και ουρανό για να το βρει αλλά μάταια.Εγώ δεν είπα τίποτα ποτέ.Το ξέρω ότι ήταν λάθος.Τώρα που δεν είμαι πια κοντά σου θα πρέπει να πας στο παλάτι να δουλέψεις,η να παντρευτείς τον Ογκαστους που πριν πεθάνω μου είχε πει ότι θέλει να σε παντρευτεί.Το μενταγιόν βρίσκεται στην ίδια σπηλιά στη λίμνη ανάμεσα σε πολλά δέντρα πήγαινε να το βρεις.Συγχώρεσε με που δεν θα σε δω να παντρεύεσαι αυτή η αρρώστια που είχα δεν με άφησε να σε χαρώ λουλούδι μου.Να προσεχείς.»
Η Χρυσανθη μόλις τελείωσε να διαβάζει βγήκε έξω από την καλύβα της και άρχισε να τρέχει προς την σπηλιά που ήταν μακριά.Αλλά δεν την ένοιαζε.
Μετά από 4 ώρες περπάτημα έφτασε στον προορισμό της.Ήταν ένας καταρράκτης που πίσω του έκρυβε μια σπηλιά.Βράχηκε αλλά τελικά κατάφερε να μπει μέσα στην σπηλιά βαθύτερα είδε κάποιον να κοιμάται στο κρεβάτι που υπήρχε μέσα.Εκείνη ήξερε την σπηλιά καλά γιατί από μικρό κοριτσάκι η μητέρα της πήγαινε εκεί και της διηγούνταν ιστορίες.Δεν πίστευε στα μάτια της το πριγκιπόπουλο κοιμόταν στο κρεβάτι.Ήταν τόσο όμορφος που με το ζόρι μπόρεσε να περάσει από δίπλα του για να βγει στην λίμνη.
Τότε άρχισε να ψάχνει το μενταγιόν,και το βρήκε γιατί είδε κάτι να λάμπει σαν ήλιος μέσα στην λίμνη.Ξαφνικά μόλις το έπιασε στα χέρια της κάτι ακούστηκε και το μενταγιόν ξανα έπεσε στην λίμνη. Ήταν εκείνος.