Το κάστρο στην μέση του δάσους

Η δευτερη συναντηση

Ο Ρομπερτος ξαπλωνε στο κρεβάτι του και σκεφτόταν εκείνη.Τα πανέμορφα καταπράσινα μάτια της του τριβέλιζαν το μυαλό.Άραγε τον πρόσεξε εκείνη;.Την σκέψη του σταμάτησε το χτύπημα της πόρτας του δωματίου του.
-«Παρακαλώ;»
Μέσα πέρασε μια όμορφη κοπέλα ίδιας ηλικίας μεγαλόπρεπα ντυμένη με τα κατάμαυρα μαλλιά της να πέφτουν στους ώμους της και τα χρυσα κοσμήματα πάνω της να αστράφτουν.
-«Βιολετα τι κανείς εδώ;»
-«Ήρθα να σε δω κακό είναι;»
Ο Ρομπερτος ήξερε ότι η Βιολετα ήταν η κοπέλα η οποία επρόκειτο να παντρευτεί παρόλο που του ήταν αδιάφορη.Ούτε ένα φιλί δεν είχαν ανταλλάξει.Όχι ότι εκείνη δεν είχε αποπειραθεί να τον φιλήσει.Εκείνος πάντως αποτραβιόταν πάντα.
-«Και τι θέλεις εδώ;»
Η Βιολετα γέλασε .
-«Είμαι η αρραβωνιαστικιά σου και με ρωτάς τι κάνω εδώ;»
-«Βιολετα δεν είμαι σίγουρος για το αν θέλω να σε παντρευτώ,αυτός ο γάμος δεν πρόκειται να γίνει διότι δεν σε αγαπώ»
-«Οι γονείς αποφασίζουν για αυτό και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να αποφασίζεις για σένα»
Δεν μπορούσε να την ακούει άλλο.
-«Πρέπει να φύγω και καλύτερα να φύγεις και εσύ αντίο»
Της είπε και έφυγε από το δωμάτιο.Κατέβηκε τις σκάλες που οδηγούσαν στην βεράντα πήδηξε στο άλογο του τον Μίδα και κάλπασε  γύρω από το παλάτι στο πυκνό δάσος  ανάμεσα στα πεύκα και τις βελανιδιές.Μετά από αρκετή ώρα έφτασε στον πολυπόθητο καταρράκτη που μέσα του έκρυβε κρυστάλλους σύμφωνα με τον μύθο.Όταν επιτέλους κατάφερε να μπει μέσα είδε κρυστάλλους τεράστιας αξίας .Περπάτησε μέσα στην σπηλιά εξερευνώντας.Σε κάποιο σημείο της σπηλιάς βρήκε να έπιπλο που έμοιαζε με κρεβάτι ήταν τόσο κουρασμένος από το περπάτημα που δεν του φάνηκε περίεργο πως βρέθηκε μέσα σε μια σπηλιά ένα κρεβάτι.Στον ύπνο του την είδε πάλι να τρέχει,τα καστανόξανθα μαλλιά της λυτά να ανεμίζουν στον αέρα και το γέλιο της να του ακούγεται σαν ένα τραγούδι του παραδείσου.Προσπαθούσε να την φτάσει.Να αγγίξει τα μαλλιά της.Να βυθιστεί μέσα στα καταπράσινα μάτια της.Καιγόταν να μάθει ποια ήταν.
Όταν ξύπνησε είχε ήδη βραδιάσει,σηκώθηκε και όταν ετοιμάστηκε να φύγει άκουσε μια φωνή να αντηχεί στην άλλη πλευρά της σπηλιάς.Κατευθύνθηκε προς την φωνή.Η σπηλιά οδηγούσε σε μια λίμνη απόμακρη και περιτριγυρισμένη από δέντρα.Απ έξω ήταν μια κοπέλα γυρισμένη πλάτη με ένα λευκό φόρεμα.Κάποια του θύμιζε.Η κοπέλα σαν κάτι να αντιλήφθηκε γύρισε και τότε ο Ρομπερτος πάγωσε.Ήταν εκείνη.