Το κάστρο στην μέση του δάσους

Το πρωτο φιλι

Ήταν πολύ ελαφριά.
Όσο την κουβαλούσε σκεφτόταν πως η μοίρα την έστειλε πάλι στον δρόμο του.Ήταν πολύ ζέστη.Ανέβαινε η θερμοκρασία της,για αυτό εκείνος επιτάχυνε τα βήματα του.
Περπάτησε αρκετή ώρα με την λιπόθυμη κοπέλα στα χέρια του.Επιτέλους το κρυμμένο παλάτι άρχισε να διακρίνεται μέσα από τα πεύκα που το έκρυβαν.
Ξάπλωσε την κοπέλα στο κρεβάτι του και άγγιξε το μέτωπο της.Η θερμοκρασία δεν είχε κατέβει αντίθετα ανέβαινε με ταχύτητα.Δεν ήταν και λίγο να βρίσκεται μέσα σε μια παγωμένη λίμνη για τουλάχιστον μισή ώρα.
Δεν ήξερε τι να κάνει.
Άρχισε να της αφαιρεί τα ρούχα της για να μην κρυώνει.Της έβγαλε την κάπα της και το από πάνω φόρεμα με αποτέλεσμα να μείνει μόνο με το λευκό νυχτικό της.
Οι καμπύλες της διέγραφαν και ήταν μεγάλος ο πειρασμός.
-«Ήρα σε παρακαλώ έλα λίγο εδώ»
Εμφανίστηκε μια υπηρέτρια γύρω στα 30 χρόνων με κουρασμένη έκφραση και φρέσκο σχηματισμένες ρυτίδες στο μέτωπο.
-«Ζέστανε την κοπέλα και επανέφερε την στις αισθήσεις της»
Εκείνη κατευθείαν υπάκουσε.Αρχικά άλλαξε την κοπέλα.Της φόρεσε ένα όμορφο μπεζ φόρεμα με δαντέλες και φιόγκους αφότου την έκανε μπάνιο φυσικά.
Στο τέλος της μέρας η θερμοκρασία της είχε επανέλθει απλά δεν είχε ξυπνήσει ακόμη.Κοιμόταν.Μόλις τελείωσε η υπηρέτρια με τις δουλειές ο Ρομπερτο γύρισε στο δωμάτιο μη μπορώντας να πάρει τα μάτια του πάνω από της.Ήταν πανέμορφη.
Δεν άντεξε και την φίλησε απαλά στο μέτωπο.
Ένα δευτερόλεπτο αργότερα χτύπησε η πόρτα.
-«Παρακαλώ ποιος είναι;»
Μέσα μπήκε η Βιολεττα όπως πάντα με τα υπέροχα ρούχα της και τα αστραφτερά κοσμήματα της.Μόλις είδε την κοιμώμενη κοπέλα σάστισε.Το πρόσωπο της πήρε μια θυμωμένη έκφραση.
-«Ποια είναι αυτή;»ρώτησε.
Ο Ρομπερτο δεν ήξερε τι να πει.Τι θα της εξηγούσε ότι αυτή ήταν η κοπέλα των ονείρων του.Μπα κάτι άλλο έπρεπε να πει.
-«Είναι η καινούργια υπηρέτρια της αδελφής μου»
-«Και γιατί κοιμάται στο δωμάτιο σου με τόσο μεγαλόπρεπα ρούχα;»
-«Πνιγόταν σε μια λίμνη και εγώ την έσωσα και η Ήρα την έντυσε αυτό είναι όλο και να ξέρεις δεν θα σου δίνω αναφορά για ότι κάνω»
-«Καλά με συγχωρείς σε περιμένω κάτω του είπε και έκλεισε την πόρτα»
Ο Ρομπερτο έπρεπε να κατέβει για να φάει με τους γονείς του αλλά δεν ήθελε να την αφήσει μόνη.Στην τελική κατέβηκε στην μεγάλη τραπεζαρία και κάθησε απέναντι από την Βιολεττα.
Υποκλίθηκε στον πατέρα και την μητέρα του και ξεκίνησε το συμπόσιο .
Κάποια στιγμή ο βασιλιάς είπε:-«Άντε ορίστε ποτέ θα παντρευτείτε διότι αργεί πολύ πια αυτός ο γάμος».
Το πρόσωπο της βιολέτας άστραψε.Πήγε να μιλήσει μα ο Ρομπερτο την διέκοψε.
-«Δεν είμαι έτοιμος να παντρευτώ ακόμη πατέρα και θα ήθελα να το σεβαστείτε»
Το πρόσωπο του βασιλιά από φιλικό πήρε μια εξοργιστική έκφραση.Χτύπησε το χέρι του δυνατά στο τραπέζι και είπε-« Σε δυο μήνες είναι ο γάμος και παύλα δεν θα περιμένω εγώ να ωριμάσεις κατάλαβες;»
Ο Ρομπερτο σηκώθηκε απότομα από το τραπέζι και έφυγε για το δωμάτιο του.Ποσό τον εκνεύριζαν αυτές οι συζητήσεις.Ήθελε την ελευθερία του.
Ανέβηκε στο δωμάτιο και βρήκε το κρεβάτι άδειο απέναντι του βρισκόταν ο Άγγελος που είχε ξυπνήσει.Πέρασαν «αιώνες» μέχρι να μιλήσει κάποιος.
Τελικά ο Ρομπερτο είπε:-«Είστε καλά;»
Η Χρυσανθη του απάντησε-« Ναι και σας ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια σας με κυνηγούσαν κάτι λύκοι και ο μόνος τρόπος διαφυγής ήταν το ποτάμι.Είχα ξεχάσει πως δεν ξέρω να κολυμπώ.»
Την κοιτούσε μαγεμένος.Θα μπορούσε να την ακούει να μιλάει για ώρες.
-«Από ότι κατάλαβα είστε εδώ από την κυρία Βασιλική την υπηρέτρια της μητέρας μου.Έχετε κάποια συγγένεια;»
Το πρόσωπο της σκοτείνιασε:-«Ήταν η μητέρα μου»
-«Γιατί ήταν;»ρώτησε απορημένος ο Ρομπερτο.
-«Γιατί πέθανε»
Ο Ρομπερτο γνώριζε την κυρία Βασιλική από πολύ μικρός.Εκείνη ουσιαστικά τον μεγάλωσε.Η μητέρα του είχε άλλες ασχολίες αφού αμέσως μετά έμεινε έγκυος στην αδελφή του.
-«Συλλυπητήρια»
Η κοπέλα δεν μίλησε απλά κούνησε το κεφάλι της με νόημα.
Ήθελε να την παρηγορήσει να την αγκαλιάσει αλλά ήξερε ότι θα φαινόταν απότομος και έτσι για πέντε λεπτά και οι δυο απλά κοιτούσαν το πάτωμα .
Στο δωμάτιο μπήκε η Αναστασία η οποία ήταν εκνευρισμένη που δεν έβρισκε την υπηρέτρια της.
-«Εσύ είσαι η υπηρέτρια μου;»ρώτησε
-«Μάλιστα»απάντησε η Χρυσανθη.
-«Έλα μαζί μου τότε τι κάθεσαι εδώ με τον αδελφό μου;»
-«Μισό λεπτό και θα σου την φέρω εγώ»είπε ο Ρομπερτο
-«Καλώς»είπε η πριγκίπισσα και έφυγε για το δωμάτιο της .
Ο Ρομπερτο δεν άντεχε στην ιδέα ότι δεν έχει έρθει ακόμη λίγο πιο κοντά με την μυστηριώδη αυτή κοπέλα.Για αυτό πριν προλάβει να τον ρωτήσει τι ήθελε την στρίμωξε στον τοίχο του δωματίου και την κοίταξε στα μάτια.Ήθελε να τη φιλήσει.Δεν άντεχε άλλο να παλεύει για να συγκρατηθεί.
Εκείνη δεν έλεγε Τιποτα το οποίο πρόδιδε πως και εκείνη το ήθελε.
Μόλις πήρε την συγκατάθεση από τα μάτια της πίεσε τα χείλη του στα δικά της.
Εκείνη δεν αντέδρασε.
Την τράβηξε πιο κοντά του μα δυστυχώς εκείνη την στιγμή χτύπησε η πόρτα.
Αμέσως και οι δυο απομακρύνθηκαν στις δυο γωνιές του δωματίου νιώθοντας ακόμα τον ηλεκτρισμό που τους ένωνε.
-«Παρακαλώ ποιος είναι;»ρώτησε ο Ρομπερτο και μέσα στο δωμάτιο μπήκε η Βιολεττα.